Τα τρία Π του διαβήτη

Ο διαβήτης είναι μια χρόνια πάθηση που χαρακτηρίζεται από αυξημένο σάκχαρο στο αίμα. Προκύπτει όταν παρεμποδίζεται η ικανότητα του οργανισμού να μετατρέψει τη γλυκόζη από τις τροφές που τρώτε σε ενέργεια.

Η ινσουλίνη, μια ορμόνη που παράγεται από το πάγκρεας, συμβάλλει στη διαχείριση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα βοηθώντας το σάκχαρο του αίματος να φτάσει στα κύτταρα όπου και χρησιμοποιείται για την παραγωγή ενέργειας.

Όταν το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη, ή δεν παράγει καθόλου, ή αν ο οργανισμός γίνει ανθεκτικός στην ινσουλίνη, το σάκχαρο στο αίμα δεν μπορεί να εισέλθει στα κύτταρα και παραμένει στο αίμα, με αποτέλεσμα την υψηλή γλυκόζη στο αίμα.

Υπάρχουν δύο τύποι διαβήτη, ο διαβήτης τύπου 1 και ο διαβήτης τύπου 2. Ο διαβήτης τύπου 1 εμφανίζεται όταν ένα άτομο δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη, ενώ ο διαβήτης τύπου 2 εμφανίζεται όταν ένα άτομο δεν ανταποκρίνεται στην ινσουλίνη ή είναι ανθεκτικό στην ινσουλίνη.

Τρεις συγκεκριμένες διαταραχές είναι οι πιο συνηθισμένες στα άτομα με διαβήτη: η πολυδιψία, η πολυουρία και η πολυφαγία, οι οποίες είναι γνωστές ως τα τρία Π του διαβήτη.

Πολυδιψία

Η πολυδιψία είναι ο ιατρικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ακραία και υπερβολική δίψα.

Συχνά η πολυδιψία συνδέεται με παθήσεις που επηρεάζουν το νεφρικό σύστημα και είναι δυνατόν να αναγκάσουν ένα άτομο να ουρεί συχνότερα από ό,τι θα έπρεπε. Αυτή η αύξηση της ούρησης κάνει το σώμα να αισθάνεται ότι πρέπει να αντικαταστήσει τα υγρά που χάνονται κατά την ούρηση.

Έχει επίσης συνδεθεί με καταστάσεις που οδηγούν σε υπερβολική απώλεια υγρών, όπως η υπερβολική εφίδρωση, οι δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι και η χρήση διουρητικών.

Σε ό,τι αφορά τον διαβήτη, η πολυδιψία είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα. Δεδομένου ότι ο διαβήτης οδηγεί σε υπερβολική ποσότητα γλυκόζης στο αίμα, το σώμα πρέπει να κάνει κάτι για να προσπαθήσει να εξισορροπήσει αυτά τα επίπεδα.

Οι νεφροί παράγουν περισσότερα ούρα ώστε η γλυκόζη να αποβληθεί γρήγορα, αποκαθιστώντας έτσι τα επίπεδα γλυκόζης στο φυσιολογικό. To γεγονός αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ταχεία απώλεια υγρών και, με τη σειρά του, σε δίψα.

Πολυουρία

Πολυουρία σημαίνει πολλή ούρηση και συχνά συνοδεύεται από πολυδιψία. Είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα του διαβήτη.

Είναι τόσο χαρακτηριστική στα άτομα που πάσχουν από διαβήτη επειδή όταν συσσωρεύεται γλυκόζη, μπορεί να εισέλθει στα σωληνάρια μέσα στα νεφρά.

Εάν η γλυκόζη εισέλθει σε αυτά τα σωληνάρια αλλά δεν μπορεί να επαναρροφηθεί πίσω στην κυκλοφορία του αίματος, οδηγεί σε αύξηση της ούρησης.

Καθώς οι νεφροί προσπαθούν να φιλτράρουν τη γλυκόζη, φιλτράρουν επίσης περισσότερο νερό από άλλα μέρη του σώματος. Το γεγονός αυτό οδηγεί σε υπερπαραγωγή ούρων που πρέπει στη συνέχεια να αποβληθούν.

Μπορεί να είναι δύσκολο να διαγνωστεί η αιτία της πολυουρίας χωρίς να ληφθεί υπόψη η πολυδιψία, καθώς συνήθως εμφανίζονται και οι δύο ταυτόχρονα. Όταν κάποιος διψάει υπερβολικά, τείνει να ουρεί περισσότερο γιατί πίνει περισσότερα υγρά. Όταν κάποιος ουρεί περισσότερο, αφυδατώνεται περισσότερο και εμφανίζει αύξηση της δίψας.

• Κεντρικός Άποιος Διαβήτης και τα τρία Π

Παρόλο που τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2 μπορεί να παρουσιάζουν πολυδιψία και πολυουρία, ένας άλλος τύπος σπάνιας διαταραχής, γνωστός ως κεντρικός άποιος διαβήτης, μπορεί επίσης να οδηγήσει τόσο σε υπερβολική δίψα όσο και σε υπερβολική ούρηση. Η αιτία του άποιου διαβήτη, ωστόσο, δεν σχετίζεται με τον απλό διαβήτη και μπορεί να αποδοθεί σε μια συγκεκριμένη ανεπάρκεια της πρωτεΐνης αργινίνης βασοπρεσίνης.

Πολυφαγία

Η πολυφαγία είναι ο ιατρικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την υπερβολική πείνα. Υπάρχουν φορές που η αύξηση της όρεξης είναι αναμενόμενη, όπως μετά από αύξηση της σωματικής δραστηριότητας ή κατά τη διάρκεια ορμονικών αλλαγών, αλλά η κατανάλωση φαγητού συνήθως ικανοποιεί την πείνα και τα επίπεδα όρεξης ομαλοποιούνται μετά την κατανάλωση τροφής. Στην περίπτωση της πολυφαγίας, το φαγητό δεν θα σταματήσει την πείνα.

Στα άτομα που πάσχουν από διαβήτη, δεδομένου ότι η γλυκόζη δεν μεταφέρεται εύκολα στα κύτταρα για να χρησιμοποιηθεί για ενέργεια, το σώμα θα συνεχίσει να στέλνει σήματα στον εγκέφαλο ότι πεινάει επειδή δεν παίρνει την ενέργεια που χρειάζεται από την τροφή που έχει ήδη καταναλωθεί.

Διάγνωση: Αρκούν τα τρία Π;

Και τα τρία Π βρίσκονται στους περισσότερους διαβητικούς, αλλά σε όσους πάσχουν από διαβήτη τύπου 2, μπορεί να είναι λιγότερο αισθητά από ό,τι σε όσους πάσχουν από διαβήτη τύπου 1. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα άτομα με διαβήτη μπορεί να μην εμφανίζουν καθόλου αυτά τα συμπτώματα και να εξακολουθούν να έχουν την πάθηση.

Για να διαγνώσει ο γιατρός τον διαβήτη, θα λάβει υπόψη του όλα τα συμπτώματα και θα πραγματοποιήσει ορισμένες εξετάσεις. Ορισμένες εξετάσεις τις οποίες μπορεί να πραγματοποιήσει ο γιατρός είναι οι εξής:

• Εξέταση A1C: Αυτή η εξέταση ελέγχει έναν δείκτη αίματος που επιτρέπει μια εκτίμηση του μέσου όρου της γλυκόζης στο αίμα κατά τους τελευταίους δύο έως τρεις μήνες. Εάν ένα άτομο πάσχει από διαβήτη, το ποσοστό του θα είναι 6,5% ή υψηλότερο.
• Εξέταση σακχάρου αίματος νηστείας: Αυτή η εξέταση απαιτεί από το άτομο να αποφύγει κάθε κατανάλωση τροφής για ένα χρονικό διάστημα, συνήθως κατά τη διάρκεια της νύχτας. Μετράει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μετά την αποχή από το φαγητό για να διαπιστωθεί αν εξακολουθούν να είναι υψηλά χωρίς να έχει εισαχθεί τροφή στον οργανισμό. Εάν ένα άτομο έχει επίπεδο 126 mg/dL ή υψηλότερο μετά από μια εξέταση νηστείας, έχει διαβήτη.
• Δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη: Αυτή η δοκιμασία απαιτεί επίσης ολονύκτια νηστεία, αλλά γίνεται με διαφορετικό τρόπο από τη δοκιμασία σακχάρου νηστείας. Ο γιατρός θα μετρήσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σας πριν πιείτε ένα υγρό που περιέχει γλυκόζη και στη συνέχεια ξανά αφού το πιείτε. Τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα ελέγχονται δύο ώρες αφότου πιείτε αυτό το υγρό. Εάν, μετά από δύο ώρες, τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα είναι 200 mg/dL ή υψηλότερα, αυτό υποδηλώνει ότι έχετε διαβήτη.
• Τυχαία εξέταση σακχάρου στο αίμα: Σε αντίθεση με το τεστ ανοχής στη νηστεία και τη γλυκόζη, αυτό γίνεται τυχαία χωρίς νηστεία. Εάν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα δείξουν ότι είναι 200 mg/dL ή υψηλότερα, αυτό υποδεικνύει ότι κάποιος έχει διαβήτη.