Σκοπός της θεραπείας της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη είναι:
- η ανακούφιση των συμπτωμάτων από το κατώτερο ουροποιητικό
- η βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών
- η αποφυγή των επιπλοκών της νόσου
Η λήψη της απόφασης για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της ΚΥΠ βασίζεται στην:
- βαρύτητα των συμπτωμάτων
- επιβάρυνση του ανώτερου ουροποιητικού
- επίδραση των συμπτωμάτων της πάθησης στην ποιότητα ζωής του άνδρα
- επιβάρυνση του εξωστήρα μυ της κύστης
Προσεκτική παρακολούθηση και αναμονή
Λόγω του ότι η εξέλιξη και οι επιπλοκές της Καλοήθους Υπερπλασίας του Προστάτη (ΚΥΠ) είναι απρόβλεπτες, η στρατηγική της προσεκτικής παρακολούθησης της πάθησης και αναμονής – δεν επιχειρείται άμεση θεραπεία – είναι η καλύτερη για όσους έχουν ελάχιστα συμπτώματα που δεν είναι ιδιαίτερα ενοχλητικά.
Οι επισκέψεις στον γιατρό είναι απαραίτητες περίπου μία φορά το χρόνο για να εξεταστεί η πρόοδος των συμπτωμάτων, να γίνει φυσική εξέταση και να γίνουν και μερικές απλές εργαστηριακές εξετάσεις.
Κατά τη διάρκεια της προσεκτικής αναμονής, ο άνδρας θα πρέπει να αποφεύγει τα ηρεμιστικά και τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα για το κρυολόγημα και το ιγμόρειο που περιέχουν αποσυμφορητικά.
Αυτά τα φάρμακα μπορεί να επιδεινώσουν τα αποφρακτικά συμπτώματα της νόσου.
Η αποφυγή των υγρών τη νύχτα μπορεί να μειώσει τη νυκτουρία.
Φαρμακευτική αγωγή
Εξακολουθούν ακόμη να συγκεντρώνονται δεδομένα σχετικά με τα οφέλη και τις πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες της μακροχρόνιας φαρμακευτικής θεραπείας της νόσου.
Επί του παρόντος, δύο τύποι φαρμάκων – οι αναστολείς της 5-άλφα-αναγωγάσης και οι άλφα-αδρενεργικοί αναστολείς – χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της ΚΥΠ.
Σύμφωνα με προκαταρκτικές έρευνες, τα φάρμακα αυτά βελτιώνουν τα συμπτώματα στο 30% έως 60% των ανδρών, αλλά δεν είναι ακόμη δυνατόν να προβλεφθεί ποιος θα ανταποκριθεί στη φαρμακευτική θεραπεία ή ποιο φάρμακο θα είναι καλύτερο για τον κάθε ασθενή.
Αναστολείς της 5-α-Αναγωγάσης (5-α ρεδουκτάση)
Η φιναστερίδη (Proscar) εμποδίζει τη μετατροπή της τεστοστερόνης σε διυδροτεστοστερόνη, τη σημαντικότερη ανδρική ορμόνη του φύλου που βρίσκεται στα κύτταρα του προστάτη.
Σε ορισμένους άνδρες, η φιναστερίδη μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα της ΚΥΠ, να αυξήσει τον ρυθμό ροής των ούρων και να συρρικνώσει τον προστάτη, αν και πρέπει να χρησιμοποιείται επ’ αόριστον για να αποφευχθεί η επανεμφάνιση των συμπτωμάτων και μπορεί να χρειαστούν έως και έξι μήνες για να επιτευχθούν τα μέγιστα οφέλη της λήψης του φαρμάκου.
Σε μια μελέτη για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά της, τα δύο τρίτα των ανδρών που έλαβαν φιναστερίδη παρουσίασαν:
- Τουλάχιστον 20% μείωση του μεγέθους του προστάτη (μόνο οι μισοί περίπου πέτυχαν αυτό το επίπεδο μείωσης μέχρι την παρέλευση ενός έτους).
- Βελτιωμένη ροή ούρων για το ένα τρίτο περίπου των ασθενών
- Κάποια ανακούφιση των συμπτωμάτων για τα δύο τρίτα των ασθενών
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι δείχνει ότι η φιναστερίδη μπορεί να είναι η καταλληλότερη για άνδρες με σχετικά μεγάλους προστατικούς αδένες.
Μια ανάλυση έξι μελετών διαπίστωσε ότι η φιναστερίδη βελτίωσε τα συμπτώματα της ΚΥΠ μόνο σε άνδρες με αρχικό όγκο προστάτη άνω των 40 κυβικών εκατοστών – η φιναστερίδη δεν περιόρισε τα συμπτώματα σε άνδρες με μικρότερους αδένες.
Δεδομένου ότι η φιναστερίδη συρρικνώνει τον προστάτη, οι άνδρες με μικρότερους αδένες είναι ίσως λιγότερο πιθανό να ανταποκριθούν στο φάρμακο επειδή τα συμπτώματα που έχουν να κάνουν με την ούρηση οφείλονται σε άλλες αιτίες εκτός από τη φυσική απόφραξη (για παράδειγμα, στη σύσπαση των λείων μυϊκών ινών).
Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι σε μια τετραετή περίοδο παρατήρησης, η θεραπεία με φιναστερίδη μείωσε τον κίνδυνο εμφάνισης επίσχεσης ούρων ή ανάγκης χειρουργικής θεραπείας κατά 50%.
Η λήψη της φιναστερίδης συνοδεύεται από ορισμένες παρενέργειες. Η ανικανότητα εμφανίζεται στο 3% με 4% των ανδρών που λαμβάνουν το φάρμακο και οι ασθενείς εμφανίζουν 15% μείωση στη βαθμολογία της σεξουαλικής τους λειτουργίας, ανεξάρτητα από την ηλικία και το μέγεθος του προστάτη τους.
Η φιναστερίδη μπορεί επίσης να μειώσει τον όγκο της εκσπερμάτισης. Μια άλλη ανεπιθύμητη ενέργεια είναι η γυναικομαστία (μεγέθυνση του μαστού).
Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε στην Αγγλία διαπίστωσε γυναικομαστία στο 0,4% των ασθενών που έλαβαν το φάρμακο.
Περίπου το 80% αυτών που σταματούν να το παίρνουν έχουν μερική ή πλήρη υποχώρηση της διόγκωσης των μαστών τους.
Επειδή δεν είναι σαφές ότι το φάρμακο προκαλεί γυναικομαστία ή ότι αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού, οι άνδρες που λαμβάνουν φιναστερίδη παρακολουθούνται προσεκτικά μέχρι να επιλυθούν αυτά τα ζητήματα.
Οι άνδρες που εκτίθενται στη φιναστερίδη ή τη ντουταστερίδη διατρέχουν επίσης κίνδυνο να αναπτύξουν σύνδρομο μετά τη χορήγηση φιναστερίδης, το οποίο χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο συμπτωμάτων, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που είναι σεξουαλικά (μειωμένη λίμπιντο, δυσλειτουργία εκσπερμάτισης, στυτική δυσλειτουργία), σωματικά (γυναικομαστία, μυϊκή αδυναμία) και ψυχολογικά (κατάθλιψη, άγχος, αυτοκτονικές σκέψεις). Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να επιμένουν μακροπρόθεσμα παρά τη διακοπή της φιναστερίδης.
Η φιναστερίδη μπορεί να μειώσει τα επίπεδα του PSA (προστατικό ειδικό αντιγόνο) κατά περίπου 50%, αλλά δεν θεωρείται ότι περιορίζει τη χρησιμότητα του PSA ως δοκιμασία προσυμπτωματικού ελέγχου για τον καρκίνο του προστάτη.
Η πτώση των επιπέδων του PSA και τυχόν δυσμενείς επιδράσεις στη σεξουαλική λειτουργία εξαφανίζονται όταν διακοπεί η χρήση της φιναστερίδης.
Προκειμένου να επωφεληθούν από τα πλεονεκτήματα της φιναστερίδης για την αντιμετώπιση της ΚΥΠ χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η ανίχνευση του πρώιμου καρκίνου του προστάτη, οι άνδρες θα πρέπει να κάνουν εξέταση PSA πριν από την έναρξη της θεραπείας με φιναστερίδη.
Οι μεταγενέστερες τιμές PSA μπορούν στη συνέχεια να συγκριθούν με αυτή τη βασική τιμή.
Εάν ένας άνδρας λαμβάνει ήδη φιναστερίδη και δεν έχει ληφθεί το αρχικό επίπεδο PSA, τα αποτελέσματα μιας τρέχουσας εξέτασης PSA θα πρέπει να πολλαπλασιαστούν επί δύο για να εκτιμηθεί το πραγματικό επίπεδο PSA.
Μια πτώση του PSA κατά λιγότερο από 50% μετά από ένα έτος θεραπείας με φιναστερίδη υποδηλώνει είτε ότι το φάρμακο δεν λαμβάνεται είτε ότι μπορεί να υπάρχει καρκίνος του προστάτη.
Οποιαδήποτε αύξηση των επιπέδων PSA κατά τη λήψη φιναστερίδης εγείρει επίσης υποψίες για καρκίνο του προστάτη.
Αλφα-Αδρενεργικοί Αποκλειστές
Αυτά τα φάρμακα, που αρχικά χρησιμοποιήθηκαν για τη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης, μειώνουν την τάση των λείων μυών στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων και χαλαρώνουν τον λείο μυϊκό ιστό στον προστάτη.
Ως αποτέλεσμα, η καθημερινή χρήση ενός τέτοιου φαρμάκου μπορεί να αυξήσει τη ροή των ούρων και να ανακουφίσει τα συμπτώματα της συχνοουρίας και της νυκτουρίας.
Ορισμένα α-αδρενεργικά φάρμακα – για παράδειγμα, η δοξαζοσίνη (Cardura), η πραζοσίνη (Minipress), η τεραζοσίνη (Hytrin) και η ταμσουλοσίνη (εκλεκτικός αναστολέας του υποδοχέα α-1-Α ) – έχουν χρησιμοποιηθεί για το σκοπό αυτό.
Μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι 10 mg τεραζοσίνης ημερησίως επέφεραν 30% περιορισμό των συμπτωμάτων της υπερπλασίας του προστάτη σε περίπου τα δύο τρίτα των ανδρών που έλαβαν το φάρμακο.
Οι χαμηλότερες ημερήσιες δόσεις τεραζοσίνης (2 και 5 mg) δεν απέφεραν τόσο μεγάλο όφελος όσο η δόση των 10 mg.
Οι συγγραφείς της μελέτης συνέστησαν στους γιατρούς να αυξάνουν σταδιακά τη δόση στα 10 mg, εκτός εάν εμφανιστούν ανεπιθύμητες ενέργειες. Πιθανές παρενέργειες των α-αδρενεργικών αποκλειστών είναι η ορθοστατική υπόταση (ζάλη κατά την ορθοστασία, λόγω πτώσης της αρτηριακής πίεσης), η κόπωση και οι πονοκέφαλοι.
Σε αυτή τη μελέτη, η ορθοστατική υπόταση ήταν η πιο συχνή παρενέργεια και οι συγγραφείς σημείωσαν ότι η λήψη της ημερήσιας δόσης το βράδυ μπορεί να μετριάσει το πρόβλημα.
Μια άλλη ανησυχητική παρενέργεια των άλφα-αποκλειστών είναι η εμφάνιση δυσλειτουργίας στην εκσπερμάτιση (έως και το 16% των ασθενών θα την εμφανίσει).
Σε μια μελέτη με περισσότερους από 2.000 ασθενείς με ΚΥΠ, η μέγιστη δόση των 10 mg τεραζοσίνης μείωσε (επομένως βελτίωσε) τη μέση βαθμολογία του δείκτη συμπτωμάτων AUA (American Urological Association) από 20 σε 12,4 σε διάστημα ενός έτους, σε σύγκριση με την πτώση από 20 σε 16,3 σε ασθενείς που έλαβαν εικονικό φάρμακο (Placebo).
Ένα πλεονέκτημα των άλφα αποκλειστών, σε σύγκριση με τη φιναστερίδη, είναι ότι λειτουργούν σχεδόν αμέσως.
Έχουν επίσης το πρόσθετο πλεονέκτημα της αντιμετώπισης της υπέρτασης όταν αυτή συνυπάρχει σε ασθενείς με ΚΥΠ.
Ωστόσο, το κατά πόσον η τεραζοσίνη είναι ανώτερη από τη φιναστερίδη μπορεί να εξαρτάται περισσότερο από το μέγεθος του προστάτη.
Όταν τα δύο φάρμακα συγκρίθηκαν σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο The New England Journal of Medicine, η τεραζοσίνη φάνηκε να επιφέρει μεγαλύτερη βελτίωση των συμπτωμάτων της ΚΥΠ και του ρυθμού ροής των ούρων από ό,τι η φιναστερίδη.
Αλλά αυτή η διαφορά μπορεί να οφειλόταν στον μεγαλύτερο αριθμό ανδρών στη μελέτη με μικρό προστάτη, οι οποίοι θα ήταν πιο πιθανό να έχουν συμπτώματα ΚΥΠ από τη σύσπαση των λείων μυών παρά από φυσική απόφραξη λόγω της περίσσειας του αδενικού ιστού.
Η δοξαζοσίνη αξιολογήθηκε σε τρεις κλινικές μελέτες 337 ανδρών με ΚΥΠ. Οι ασθενείς έλαβαν είτε εικονικό φάρμακο είτε 4 έως 12 mg δοξαζοσίνης ημερησίως.
Το δραστικό φάρμακο μείωσε τα συμπτώματα όσον αφορά την ούρηση κατά 40% περισσότερο από ό,τι το εικονικό φάρμακο και αύξησε τη μέγιστη ροή ούρων κατά μέσο όρο κατά 2,2 ml/s (έναντι 0,9 ml/s για τους ασθενείς που έλαβαν εικονικό φάρμακο).
Παρά την παλαιότερη πεποίθηση ότι η δοξαζοσίνη ήταν αποτελεσματική μόνο για την ήπια ή μέτρια καλοήθη υπερπλασία του προστάτη, οι ασθενείς με σοβαρά συμπτώματα παρουσίασαν τη μεγαλύτερη βελτίωση.
Παρενέργειες όπως ζάλη, κόπωση, υπόταση (χαμηλή αρτηριακή πίεση), πονοκέφαλος και αϋπνία οδήγησαν σε αποχώρηση από τη μελέτη το 10% όσων έλαβαν το δραστικό φάρμακο και το 4% όσων έλαβαν το εικονικό φάρμακο.
Μεταξύ των ανδρών που υποβάλλονται σε θεραπεία για υπέρταση, οι δόσεις των φαρμάκων κατά της υπέρτασης μπορεί να χρειαστεί να προσαρμοστούν λόγω των επιδράσεων του α-αδρενεργικού αποκλειστή που μειώνουν την αρτηριακή πίεση.
Αναστολείς της φωσφοδιεστεράσης τύπου 5
Οι αναστολείς της φωσφοδιεστεράσης-5, όπως το Cialis, χρησιμοποιούνται συνήθως για τη στυτική δυσλειτουργία, αλλά όταν χρησιμοποιούνται καθημερινά, μπορούν επίσης να χαλαρώσουν τον λείο μυ του προστάτη και την υπερδραστηριότητα του μυός της ουροδόχου κύστης.
Μελέτες που διερεύνησαν τον αντίκτυπο της καθημερινής χρήσης του Cialis σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο έδειξαν μείωση της Διεθνούς Βαθμολογίας Συμπτωμάτων του Προστάτη κατά τέσσερις έως πέντε μονάδες και το Cialis ήταν ανώτερο από το εικονικό φάρμακο στη μείωση της συχνότητας ούρησης, της επείγουσας ούρησης και των επεισοδίων ακράτειας ούρων.
Μελέτες που εξέτασαν την επίδραση του Cialis στη ροή των ούρων, ωστόσο, δεν έδειξαν σημαντική αλλαγή
Χειρουργική επέμβαση
Η χειρουργική θεραπεία του προστάτη περιλαμβάνει μετατόπιση ή αφαίρεση του αποφρακτικού αδενώματος του προστάτη.
Οι χειρουργικές θεραπείες παραδοσιακά προβλέπονταν για τους άνδρες που δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στη φαρμακευτική θεραπεία και για εκείνους που εμφάνιζαν επίσχεση ούρων δευτερογενώς λόγω ΚΥΠ, υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, πέτρες στην ουροδόχο κύστη ή αιμορραγία από τον προστάτη.
Ωστόσο, ένας μεγάλος αριθμός ανδρών δεν συμμορφώνεται επαρκώς με τη φαρμακευτική θεραπεία λόγω παρενεργειών.
Η χειρουργική θεραπεία μπορεί να εξεταστεί και για αυτούς τους άνδρες προκειμένου να αποφευχθεί η μακροπρόθεσμη επιδείνωση της λειτουργίας της ουροδόχου κύστης.
Μεταξύ των σύγχρονων χειρουργικών επιλογών περιλαμβάνονται η μονοπολική και διπολική διουρηθρική προστατεκτομή (TURP), η ρομποτική απλή προστατεκτομή (οπισθοηβική, υπερηβική και λαπαροσκοπική), η διουρηθρική διατομή του προστάτη, η διπολική διουρηθρική εξάχνωση του προστάτη (TUVP), η φωτοεπιλεκτική εξάχνωση του προστάτη (PVP), η προστατική ουρηθρική ανύψωση (PUL), η θερμική αφαίρεση με τη χρήση διουρηθρικής θεραπείας μικροκυμάτων (TUMT), η θερμική θεραπεία με υδρατμούς, η διουρηθρική αφαίρεση του προστάτη με βελόνα (TUNA) και η εκπυρήνιση του προστάτη με λέιζερ ολμίου ολομίου (HoLEP) ή θουλίου (ThuLEP).
Θερμικές Θεραπείες
Οι θερμικές επεμβάσεις ανακουφίζουν τα συμπτώματα με τη μετάδοση θερμότητας με συναγωγή από μια γεννήτρια ραδιοσυχνοτήτων.
Η διουρηθρική εκτομή του προστάτη με βελόνα (TUNA) χρησιμοποιεί ραδιοκύματα χαμηλής ενέργειας, τα οποία παρέχονται από μικροσκοπικές βελόνες στην άκρη ενός καθετήρα, για τη θέρμανση του προστατικού ιστού.
Μια εξάμηνη μελέτη σε 12 άνδρες με ΚΥΠ (ηλικίας 56 έως 76 ετών) διαπίστωσε ότι η θεραπεία αυτή μείωσε τις βαθμολογίες του δείκτη συμπτωμάτων AUA (επομένως βελτίωσε την εικόνα) κατά 61% και προκάλεσε ήσσονος σημασίας παρενέργειες ( μεταξύ των οποίων και ήπιος πόνος ή δυσκολία στην ούρηση για μία έως επτά ημέρες σε όλους τους άνδρες). Σε έναν ασθενή εμφανίστηκε ανάδρομη εκσπερμάτιση.
Μια άλλη θερμική θεραπεία, η διουρηθρική θερμοθεραπεία με μικροκύματα (TUMT), είναι μια ελάχιστα επεμβατική εναλλακτική λύση στη χειρουργική επέμβαση για ασθενείς με απόφραξη της εκροής της ουροδόχου κύστης που προκαλείται από τη ΚΥΠ.
Η TUMT εκτελείται στα εξωτερικά ιατρεία με τοπική αναισθησία και καταστρέφει τον προστατικό ιστό με ενέργεια μικροκυμάτων (θερμότητα) που εκπέμπεται από έναν ουρηθρικό καθετήρα.
Μια νέα μορφή θερμικής θεραπείας, που ονομάζεται θερμική θεραπεία με υδρατμούς ή Rezum, χρησιμοποιεί τη μετατροπή της θερμικής ενέργειας σε υδρατμούς για να προκαλέσει κυτταρικό θάνατο στον προστάτη.
Μελέτες που εξέτασαν το μέγεθος του προστάτη μετά από έξι μήνες κατόπιν θερμικής θεραπείας με υδρατμούς κατέδειξαν μείωση του μεγέθους του προστάτη κατά 29% με τη βοήθεια μαγνητικής τομογραφίας.
Με τις θερμικές θεραπείες, μπορεί να χρειαστούν αρκετές συνεδρίες θεραπείας και οι περισσότεροι άνδρες χρειάζονται περαιτέρω θεραπεία για τα συμπτώματα της ΚΥΠ εντός πέντε ετών μετά την αρχική θερμική θεραπεία.
Διουρηθρική τομή (σχάση) του προστάτη (TUIP)
Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Όπως και η διουρηθρική εκτομή του προστάτη (TURP), γίνεται με ένα όργανο που διέρχεται από την ουρήθρα.
Αλλά αντί να αφαιρεί την περίσσεια ιστού, ο χειρουργός κάνει μόνο μία ή δύο μικρές τομές στον προστάτη με ηλεκτρικό μαχαίρι ή λέιζερ, ανακουφίζοντας την πίεση στην ουρήθρα.
Η TUIP μπορεί να γίνει μόνο σε άνδρες με μικρότερο προστάτη.
Χρειάζεται λιγότερο χρόνο από την διουρηθρική προστατεκτομή και μπορεί να πραγματοποιηθεί στα εξωτερικά ιατρεία με τοπική αναισθησία στις περισσότερες περιπτώσεις.
Η χαμηλότερη συχνότητα εμφάνισης παλίνδρομης εκσπερμάτισης είναι ένα από τα πλεονεκτήματά της.
Προστατική Ουρηθρική Ανύψωση (UroLift)
Σε αντίθεση με τις άλλες θεραπείες που αφαιρούν ή εκριζώνουν τον προστατικό ιστό, η διαδικασία ανύψωσης της προστατικής ουρήθρας περιλαμβάνει την τοποθέτηση εμφυτευμάτων UroLift στον προστάτη με τη βοήθεια της άμεσης απεικόνισης ώστε να συμπιεστούν οι λοβοί του προστάτη και να αποσυμφορηθεί η προστατική ουρήθρα.
Τα εμφυτεύματα τοποθετούνται χρησιμοποιώντας μια βελόνα που διέρχεται μέσα από τον προστάτη για να τοποθετήσει μια μικρή μεταλλική γλωττίδα που αγκιστρώνεται στην προστατική κάψα.
Αφού τοποθετηθεί το καψικό πτερύγιο, ένα ράμμα που συνδέεται με το καψικό πτερύγιο τεντώνεται και ένα δεύτερο ανοξείδωτο μεταλλικό πτερύγιο τοποθετείται στο ράμμα για να το ασφαλίσει στη θέση του. Το ράμμα κόβεται.
Διουρηθρική προστατεκτομή (TURP)
Αυτή η διαδικασία θεωρείται ο “χρυσός κανόνας” της θεραπείας της ΚΥΠ- αυτός με τον οποίο συγκρίνονται τα άλλα θεραπευτικά μέτρα.
Αφορά την αφαίρεση του πυρήνα του προστάτη με ένα εκτομοσκόπιο- ένα όργανο που διέρχεται μέσω της ουρήθρας στην ουροδόχο κύστη.
Ένα σύρμα προσαρτημένο στο εκτομοσκόπιο αφαιρεί τον προστατικό ιστό και σφραγίζει τα αιμοφόρα αγγεία με ηλεκτρικό ρεύμα.
Ένας καθετήρας παραμένει στη θέση του για μία έως τρεις ημέρες και γενικά απαιτείται παραμονή στο νοσοκομείο για μία ή δύο ημέρες.
Η TURP προκαλεί ελάχιστο ή καθόλου πόνο και η πλήρης ανάρρωση μπορεί να αναμένεται έως και τρεις εβδομάδες μετά τη χειρουργική επέμβαση.
Η βελτίωση μετά τη χειρουργική επέμβαση είναι μεγαλύτερη σε όσους είχαν τα πιο θορυβώδη συμπτώματα.
Σημαντική βελτίωση παρατηρείται στο 93% περίπου των ανδρών με σοβαρά συμπτώματα και στο 80% περίπου των ανδρών με μέτρια συμπτώματα.
Η θνησιμότητα από την TURP είναι πολύ χαμηλή (0,1%). Ωστόσο, ανικανότητα εμφανίζεται μετά την TURP στο περίπου 5% έως 10% των ανδρών και ακράτεια εμφανίζεται στο 2% έως 4%.
Προστατεκτομή
Η προστατεκτομή είναι μια πολύ συχνή επέμβαση. Περίπου 200.000 τέτοιες επεμβάσεις πραγματοποιούνται ετησίως στις Η.Π.Α.
Η προστατεκτομή για καλοήθη νόσο (καλοήθης υπερπλασία προστάτη) περιλαμβάνει την αφαίρεση μόνο του εσωτερικού τμήματος του προστάτη (απλή προστατεκτομή).
Η επέμβαση αυτή διαφέρει από τη ριζική προστατεκτομή για καρκίνο, κατά την οποία αφαιρείται όλος ο ιστός του προστάτη.
Η απλή προστατεκτομή προσφέρει την καλύτερη και ταχύτερη πιθανότητα βελτίωσης των συμπτωμάτων της ΚΥΠ, αλλά μπορεί να μην ανακουφίσει πλήρως από τις ενοχλήσεις.
Για παράδειγμα, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να ανακουφίσει την απόφραξη, αλλά τα συμπτώματα μπορεί να επιμείνουν λόγω ανωμαλιών της ουροδόχου κύστης.
Η χειρουργική επέμβαση προκαλεί τον μεγαλύτερο αριθμό μακροχρόνιων επιπλοκών, όπως:
- Ανικανότητα
- Ακράτεια
- Παλίνδρομη εκσπερμάτιση (εκσπερμάτιση του σπέρματος στην ουροδόχο κύστη και όχι μέσω του πέους)
- Ανάγκη για δεύτερη επέμβαση (στο 10% των ασθενών μετά από πέντε χρόνια) λόγω συνεχιζόμενης μεγέθυνσης του προστάτη ή στένωσης της ουρήθρας η οποία προέκυψε από τη χειρουργική επέμβαση
Παρά το γεγονός ότι η παλίνδρομη εκσπερμάτιση δεν ενέχει κινδύνους, μπορεί να προκαλέσει υπογονιμότητα και άγχος.
Η συχνότητα αυτών των επιπλοκών εξαρτάται από τον τύπο της χειρουργικής επέμβασης.
Η χειρουργική επέμβαση αναβάλλεται έως ότου αντιμετωπιστεί επιτυχώς οποιαδήποτε λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος και σταθεροποιηθεί η νεφρική λειτουργία (εάν η επίσχεση ούρων έχει οδηγήσει σε νεφρική βλάβη).
Οι άνδρες που λαμβάνουν ασπιρίνη πρέπει να τη σταματήσουν επτά έως δέκα ημέρες πριν από τη χειρουργική επέμβαση, καθώς η ασπιρίνη επηρεάζει την ικανότητα του αίματος να πήζει.
Μεταγγίσεις απαιτούνται στο 6% περίπου των ασθενών μετά από TURP και στο 15% των ασθενών μετά από ανοικτή προστατεκτομή.
Δεδομένου ότι ο χρόνος διεξαγωγής της χειρουργικής επέμβασης του προστάτη αποτελεί επιλογή των ασθενών, οι άνδρες που μπορεί να χρειαστούν μετάγγιση -κυρίως εκείνοι με πολύ μεγάλο προστάτη, οι οποίοι είναι πιθανότερο να παρουσιάσουν σημαντική απώλεια αίματος- έχουν τη δυνατότητα να δώσουν εκ των προτέρων το δικό τους αίμα, σε περίπτωση που το χρειαστούν κατά τη διάρκεια ή μετά την επέμβαση. Η επιλογή αυτή ονομάζεται αυτόλογη μετάγγιση αίματος.
Ανοικτή προστατεκτομή
Η ανοικτή προστατεκτομή είναι η επέμβαση εκλογής όταν ο προστάτης είναι πολύ μεγάλος – π.χ. >80 γραμμάρια (δεδομένου ότι η διουρηθρική χειρουργική δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με ασφάλεια σε αυτούς τους άνδρες).
Ωστόσο, ενέχει μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης απειλητικών για τη ζωή επιπλοκών σε άνδρες με σοβαρή καρδιαγγειακή νόσο, επειδή η επέμβαση είναι πιο μεγάλη σε σχέση με την TURP ή την TUIP.
Στο παρελθόν, οι ανοικτές προστατεκτομές για την καλοήθη υπερπλασία του προστάτη πραγματοποιούνταν είτε μέσω του περινέου – της περιοχής μεταξύ του οσχέου και του ορθού (η διαδικασία ονομάζεται περινεϊκή προστατεκτομή) – είτε μέσω μιας τομής στην κάτω κοιλιακή χώρα.
Η περινεϊκή προστατεκτομή έχει σε μεγάλο βαθμό εγκαταλειφθεί ως θεραπεία για την ΚΥΠ λόγω του υψηλότερου κινδύνου τραυματισμού των γύρω οργάνων, αλλά εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για τον καρκίνο του προστάτη.
Δύο τύποι ανοικτής προστατεκτομής για τη ΒΡΗ – η υπερηβική και η οπισθοηβική – χρησιμοποιούν μια τομή που εκτείνεται από κάτω από τον ομφαλό (ομφαλό) έως το εφηβαίο. Η υπερηβική προστατεκτομή περιλαμβάνει τη διάνοιξη της ουροδόχου κύστης και την αφαίρεση των διογκωμένων προστατικών οζιδίων μέσω της ουροδόχου κύστης.
Στην οπισθοηβική προστατεκτομή, η ουροδόχος κύστη ωθείται προς τα πάνω και ο προστατικός ιστός αφαιρείται χωρίς την είσοδο στην ουροδόχο κύστη.
Και στους δύο τύπους επέμβασης, ένας καθετήρας τοποθετείται στην ουροδόχο κύστη μέσω της ουρήθρας και ένας άλλος μέσω ενός ανοίγματος που γίνεται στο κάτω κοιλιακό τοίχωμα.
Οι καθετήρες παραμένουν στη θέση τους για τρεις έως επτά ημέρες μετά την επέμβαση. Οι πιο συχνές άμεσες μετεγχειρητικές επιπλοκές είναι η υπερβολική αιμορραγία και η λοίμωξη του τραύματος (συνήθως επιφανειακή).
Οι πιθανές επιπλοκές που είναι πιο σοβαρές είναι η καρδιακή προσβολή, η πνευμονία και η πνευμονική εμβολή (θρόμβος αίματος στους πνεύμονες).
Οι αναπνευστικές ασκήσεις, οι κινήσεις των ποδιών στο κρεβάτι και η ταχεία βάδιση αποσκοπούν στην πρόληψη αυτών των επιπλοκών.
Η περίοδος ανάρρωσης και η παραμονή στο νοσοκομείο είναι μεγαλύτερη από ό,τι στη διουρηθρική χειρουργική του προστάτη.
