Είναι γνωστό ότι το κάπνισμα αποτελεί κύρια αιτία καρκίνου του πνεύμονα.
Για το λόγο αυτό, οι επαγγελματίες υγείας συμβουλεύουν όσους καπνίζουν να σταματήσουν τη συνήθεια αυτή για να μειώσουν τον κίνδυνο καρκίνου.
Ωστόσο, ακόμη και μετά τη διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα, δεν είναι ποτέ αργά για να κόψετε το κάπνισμα.
Η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να έχει συνολικά θετική επίδραση στο προσδόκιμο επιβίωσης, την ποιότητα ζωής και τη συνολική κατάσταση της υγείας ενός ατόμου μετά τη διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα.
Αν και οι επιστήμονες έχουν αφιερώσει δεκαετίες ολόκληρες αποδεικνύοντας ότι το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του πνεύμονα, λίγες έρευνες έχουν διερευνήσει τι συμβαίνει σε όσους συνεχίζουν να καπνίζουν μετά τη διάγνωση καρκίνου του πνεύμονα.
Τα τελευταία χρόνια, περισσότεροι ερευνητές έχουν αρχίσει να εξετάζουν τις επιπτώσεις του καπνίσματος σε άτομα που ζουν με καρκίνο του πνεύμονα.
Τα ευρήματα των μελετών υποδεικνύουν συνολική βελτίωση της ποιότητας ζωής, του προσδόκιμου επιβίωσης και άλλων παραγόντων που αφορούν την υγεία, όταν ένα άτομο διακόπτει το κάπνισμα.
Αυτό το άρθρο διερευνά τι έχουν ανακαλύψει οι ερευνητές σχετικά με τα οφέλη της διακοπής του καπνίσματος μετά τη διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα.
1. Βελτίωση του προσδόκιμου επιβίωσης
Σύμφωνα με μια έκθεση του 2020 από το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπιστικών Επιστημών, δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να δείχνουν σχέση μεταξύ των γενικών ποσοστών θνησιμότητας και της διακοπής του καπνίσματος σε όσους είναι καπνιστές όταν λαμβάνουν διάγνωση καρκίνου.
Ωστόσο, μια μελέτη του 2021 διαπίστωσε ότι τα άτομα που διέκοψαν το κάπνισμα μετά από διάγνωση καρκίνου του πνεύμονα παρουσίασαν βελτίωση του γενικού προσδόκιμου επιβίωσης σε σύγκριση με εκείνους που δεν το έκαναν.
Συγκεκριμένα, η μελέτη έδειξε:
- μέση επιβίωση 6,6 ετών μεταξύ των ατόμων που διέκοψαν το κάπνισμα σε σύγκριση με τα 4,8 έτη μεταξύ εκείνων που δεν το έκαναν
- 5ετή συνολική επιβίωση 60,6% σε όσους το έκοψαν σε σύγκριση με 48,6% σε όσους δεν το έκοψαν
- χαμηλότερο κίνδυνο τόσο ειδικής για τον καρκίνο όσο και συνολικής θνησιμότητας σε όσους το έκοψαν
2. Βελτίωση της ποιότητας ζωής
Ένα άτομο με καρκίνο του πνεύμονα μπορεί να διαπιστώσει βελτίωση της ποιότητας ζωής του εάν διακόψει το κάπνισμα.
Ορισμένες μελέτες εξετάζουν συγκεκριμένες μετρήσεις της ποιότητας ζωής, όπως το επίπεδο του πόνου.
Μια παλαιότερη μελέτη από το 2009 διαπίστωσε ότι τα άτομα που συνέχισαν να καπνίζουν μετά τη λήψη της διάγνωσης είχαν υψηλότερο επίπεδο επίμονου μέτριου ή σοβαρού πόνου σε σύγκριση με τα άτομα που δεν είχαν καπνίσει ποτέ καθώς και με εκείνα που είχαν διακόψει το κάπνισμα.
Σε μια πιο πρόσφατη μελέτη του 2020, οι ερευνητές σημείωσαν ότι η διακοπή του καπνίσματος βελτίωσε τόσο την επιβίωση όσο και την ποιότητα ζωής των ασθενών.
3. Επιβράδυνση της ανάπτυξης του καρκίνου
Ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να βοηθήσει στην επιβράδυνση της ανάπτυξης των καρκινικών κυττάρων.
Η νικοτίνη στα τσιγάρα μπορεί να τροφοδοτήσει την ανάπτυξη και την αύξηση των αιμοφόρων αγγείων που χρησιμοποιεί ο καρκίνος για να μεγαλώσει.
Μια μικρή μελέτη του 2021 έδειξε ότι η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της εξέλιξης του καρκίνου του πνεύμονα.
Ωστόσο, καμία άλλη μελέτη δεν έχει ακόμη αναπαραγάγει αυτά τα αποτελέσματα.
Απαιτούνται περισσότερες έρευνες για να εκτιμηθεί πλήρως ο τρόπος με τον οποίο η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη του καρκίνου του πνεύμονα.
4. Μείωση του κινδύνου υποτροπής
Σε μια μελέτη του 2016, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα που συνέχισαν να καπνίζουν μετά τη διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα είχαν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο είτε υποτροπής του όγκου είτε εξάπλωσης του καρκίνου σε άλλες περιοχές.
Οι συγγραφείς της μελέτης συνιστούν στους επαγγελματίες υγείας να ενθαρρύνουν όσους καπνίζουν να το κόψουν.
Από το σύνολο των 100 ασθενών, οι 83 ήταν άνδρες με μέση ηλικία τα 60 έτη. Σαράντα έξι είχαν διαγνωστεί με πλακώδες καρκίνωμα και 54 με αδενοκαρκίνωμα.
Προεγχειρητικά, 73 ασθενείς ήταν νυν καπνιστές, ενώ 15 δεν είχαν καπνίσει ποτέ.
Ο μέσος όρος του καπνίσματος των καπνιστών ήταν 45±20 (10-120) πακέτα τσιγάρων/έτος.
Η διάρκεια παρακολούθησης ήταν 40±4 (32-49) μήνες. Τοπική υποτροπή ή απομακρυσμένη μετάσταση εμφανίστηκε σε 10 ασθενείς.
Κατά τη στατιστική ανάλυση, η ηλικία, το φύλο, η παθολογική διάγνωση, η αθροιστική δόση καπνίσματος και η προεγχειρητική κατάσταση καπνίσματος δεν βρέθηκαν να συσχετίζονται με την υποτροπή (P>0,05).
Μεταξύ όλων των ασθενών, η μετεγχειρητική επιμονή στο κάπνισμα βρέθηκε να σχετίζεται με τοπική υποτροπή ή μετάσταση (P=0,002).
Ομοίως, μεταξύ των προεγχειρητικών νυν καπνιστών, ο κίνδυνος υποτροπής είχε αυξηθεί σημαντικά στους ασθενείς που συνέχιζαν το κάπνισμα (P=0,011).
Συμπέρασμα: Οι ασθενείς που εξακολουθούν να καπνίζουν μετά τη χειρουργική επέμβαση για τον καρκίνο του πνεύμονα έχουν σημαντικό κίνδυνο υποτροπής ή μετάστασης του όγκου.
Οι ασθενείς θα πρέπει να ενθαρρύνονται να διακόψουν το κάπνισμα και να παραπέμπονται σε προγράμματα διακοπής του καπνίσματος.
5. Μείωση του κινδύνου συννοσηρότητας
Η συννοσηρότητα αφορά οποιαδήποτε ασθένεια, συμπεριλαμβανομένων άλλων μορφών καρκίνου, που μπορεί να εμφανιστεί παράλληλα με τον καρκίνο του πνεύμονα.
Σύμφωνα με το Ίδρυμα GO2 για τον Καρκίνο του Πνεύμονα, η συνέχιση του καπνίσματος μπορεί να επηρεάσει την υγεία:
- αυξάνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης άλλων καρκίνων, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του λαιμού, του στόματος, της ουροδόχου κύστης, του στομάχου, του τραχήλου της μήτρας, του παγκρέατος και της μήτρας
- αυξάνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης άλλων ασθενειών, όπως υψηλή αρτηριακή πίεση, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, εμφύσημα και συσσώρευση πλάκας στις αρτηρίες
- καθιστώντας έξι φορές πιθανότερο να πάθει κάποιος καρδιακή προσβολή
Η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να μειώσει την πιθανότητα εμφάνισης πολλών από αυτούς τους σχετιζόμενους κινδύνους για την υγεία.
6. Βελτίωση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας
Η συνέχιση του καπνίσματος μετά τη διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα μπορεί να μειώσει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας που λαμβάνει ο ασθενής.
Το κάπνισμα μπορεί να επηρεάσει το πόσο καλά λειτουργούν η χημειοθεραπεία, η χειρουργική επέμβαση και η ακτινοθεραπεία.
Μπορεί επίσης να προκαλέσει πιο αργή επούλωση των χειρουργικών τομών.
Σε μια παλαιότερη μελέτη, οι ερευνητές σημείωσαν ότι η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να οδηγήσει σε διάφορα θετικά αποτελέσματα για το άτομο, συμπεριλαμβανομένης της βελτίωσης της αποτελεσματικότητας της θεραπείας του καρκίνου του πνεύμονα.
Διαπιστώθηκε ότι οι μη καπνιστές είχαν καλύτερη έκβαση από τους καπνιστές όταν έλαβαν χημειοθεραπεία.
Από τους 1370 ασθενείς που ήταν επιλέξιμοι για ανάλυση, 497 έλαβαν χημειοακτινοθεραπεία και 873 έλαβαν χημειοθεραπεία.
Στην ομάδα της χημειοακτινοθεραπείας, το 6% των ασθενών δεν ήταν ποτέ καπνιστές, το 45% ήταν πρώην καπνιστές και το 49% ήταν νυν καπνιστές.
Οι μη καπνιστές είχαν υψηλότερα ποσοστά ανταπόκρισης (19% έναντι 8% έναντι 12%, P=.004) και χαμηλότερα ποσοστά προοδευτικής νόσου (49% έναντι 65% έναντι 66%, P=.002) σε σχέση με τους πρώην και τους νυν καπνιστές, αντίστοιχα.
Πώς να κόψετε το κάπνισμα
Η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα ζωής, να παρατείνει την επιβίωση, να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας και να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης άλλων ασθενειών.
Παρά τα οφέλη αυτά, μελέτες δείχνουν ότι η πλειονότητα των καπνιστών συνεχίζει να καπνίζει μετά τη διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα.
Τα άτομα που ενδιαφέρονται να διακόψουν το κάπνισμα θα πρέπει να μιλήσουν με έναν επαγγελματία υγείας, ο οποίος μπορεί πιθανόν να συστήσει τοπικές ομάδες υποστήριξης και να παράσχει άλλες συμβουλές για να βοηθήσει ένα άτομο να το κόψει.
Η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να είναι μια δύσκολη διαδικασία για πολλούς ανθρώπους.
Ορισμένες φορές, ένα άτομο μπορεί επίσης να διαπιστώσει ότι επιστρέφει στο κάπνισμα μετά τη διακοπή.
Η πλειονότητα των καπνιστών που διαγιγνώσκονται με καρκίνο συνεχίζουν να καπνίζουν και μετά τη διάγνωση, ακόμη και αν έχουν την πρόθεση να διακόψουν το κάπνισμα και έχουν κάνει σχετικές προσπάθειες.
Οι επιζώντες του καρκίνου που καπνίζουν εξακολουθούν να έχουν κίνητρο να το κόψουν και μετά την αρχική διάγνωση.
