Διάρροια: Θεραπευτική αντιμετώπιση

Η διάρροια είναι μία συνήθης κατάσταση που χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά μαλακές ή υδαρές κενώσεις.

Δύσκολα μπορεί να τη χαρακτηρίσει κανείς ως ευχάριστη εμπειρία, ωστόσο, ως πρόβλημα υγείας, συνήθως δεν είναι κάτι το σοβαρό.

Η διάρροια μπορεί να προκαλείται από μία ιογενή ή βακτηριακή λοίμωξη, ή μπορεί να αποτελεί το σύμπτωμα μίας πιο σοβαρής πάθησης ή κατάστασης.

Τις περισσότερες φορές η διάρροια αποδράμει από μόνη της μετά από μία-δύο ημέρες, και συνήθως δίχως κάποια θεραπεία.

Ωστόσο σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πιθανό να απαιτείται θεραπεία για τον κατευνασμό της διάρροιας.

Στην περίπτωση διάρροιας που επιμένει για δύο ή περισσότερες ημέρες, ο ασθενής πρέπει να απευθύνεται σε ειδικό γιατρό για την εξεύρεση της αιτίας που μπορεί να είναι το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου, η κοιλιοκάκη, η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου ή άλλες παθήσεις.

Η διάρροια που επιμένει για εβδομάδες μπορεί να χαρακτηριστεί ως χρόνια και είναι σημαντική η συνεργασία με ειδικό γιατρό για τη θεραπεία της ώστε να αποφευχθούν επιπλοκές όπως η αφυδάτωση και ο υποσιτισμός.

H θεραπεία της διάρροιας

Γιατροσόφια (εμπειρικές θεραπείες) και τρόπος ζωής

Υπάρχουν πάρα πολλά γιατροσόφια για τη διάρροια.

Αυτό δε σημαίνει ότι οποιοδήποτε γιατροσόφι είναι κατάλληλο για κάθε είδος διάρροιας ή για κάθε άνθρωπο.

Είναι σημαντικό οι αλλαγές στη διατροφή ή άλλα γιατροσόφια να συζητηθούν με έναν ειδικό γιατρό ιδιαίτερα στην περίπτωση που έχουμε να κάνουμε με χρόνια διάρροια.

H πολύ υδαρή διάρροια μπορεί να σημαίνει ότι το σώμα χάνει περισσότερα υγρά και ηλεκτρολύτες από αυτά που λαμβάνει, καθιστώντας έτσι την αντιμετώπιση της αφυδάτωσης προτεραιότητα.

Ορισμένες αλλαγές στη διατροφή τις οποίες συχνά οι άνθρωποι εφαρμόζουν από μόνοι τους για να κατευνάσουν ή να σταματήσουν τη διάρροια περιλαμβάνουν και τη δίαιτα BRAT κατά την οποία αποφεύγονται τροφές που μπορεί να προκαλούν διάρροια, καταναλώνονται τροφές που μπορεί να κατευνάζουν την έντασή της και λαμβάνονται περισσότερα υγρά.

Δίαιτα BRAT

To όνομα της δίαιτας αυτής προκύπτει από την ακροστιχίδα των βασικών τροφίμων της, δηλαδή banana, rice, applesauce, toast (μπανάνα, ρύζι, πουρές μήλων, φρυγανιές).

Χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια ως μέσο αντιμετώπισης της διάρροιας.

Η κεντρική της φιλοσοφία έγκειται στο γεγονός ότι αυτές οι τροφές δε θα επιδεινώσουν την κατάσταση αλλά αντίθετα θα τη βελτιώσουν και επίσης θα προσφέρουν επαρκή θρεπτικά συστατικά στον οργανισμό.

Οι τροφές στη δίαιτα BRAT έχουν μικρή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες και μεγάλη σε άμυλο, κάτι που βοηθά στην δημιουργία κοπράνων με πιο συμπαγή υφή.

Παράλληλα είναι σχετικά ουδέτερες από άποψη γεύσης ώστε να μη προκαλέσουν περαιτέρω στομαχικές διαταραχές.

Η δίαιτα αυτή δεν προορίζεται για μακροχρόνια εφαρμογή καθώς συνολικά δεν είναι θρεπτική για τον οργανισμό.

Επομένως ο στόχος μετά την καταπολέμηση της διάρροιας πρέπει να είναι η επαναφορά του ασθενούς σε μία κανονική και πλήρη δίαιτα.

Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής δεν συνιστά πλέον την δίαιτα BRAT για παιδιά που εμφανίζουν διάρροια από γαστρεντερίτιδα η οποία αποτελεί μία συνηθισμένη λοίμωξη που οδηγεί σε έμετο και διάρροια.

Ορισμένοι παιδίατροι συνιστούν την συνέχιση από το παιδί της συνηθισμένης του δίαιτας ή την κατανάλωση τροφών που του κάνουν όρεξη ή μπορεί να τις συγκρατήσει χωρίς να κάνει έμετο.

Η συμβουλή του παιδίατρου είναι πάντα απαραίτητη για θέματα διατροφής του παιδιού όταν αυτό εμφανίζει διάρροια και/ ή έμετο.

Ενυδάτωση

Τα μαλακά κόπρανα, ιδιαίτερα όταν η συμπτωματολογία συμπεριλαμβάνει και έμετο, μπορούν να οδηγήσουν σε πολύ γρήγορη απώλεια υγρών από το σώμα.

Με αυτόν τον τρόπο, η απώλεια υγρών μπορεί με τη σειρά της να οδηγήσει σε αφυδάτωση.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, ακόμα και αν έχουν ταυτόχρονα διάρροια και έμετους, δεν ενυδατώνονται συστηματικά.

Είναι σημαντικό ωστόσο, ο ασθενής να λαμβάνει υγρά όσο το αντέχει ο οργανισμός του.

Για κάποιον που κάνει και έμετο, αυτό σημαίνει ότι η λήψη των απαραίτητων υγρών μπορεί να είναι χρονοβόρα, καθώς κάθε φορά, μπορεί να πίνει μόνο μικρές γουλιές και για λίγη ώρα, ώστε τα υγρά να μην αποβάλλονται αμέσως με τον έμετο.

Για ανθρώπους που κατά τα άλλα είναι υγιείς, η κατανάλωση νερού μπορεί να οδηγήσει στην αποφυγή εμφάνισης διάρροιας.

Το νερό βέβαια ως ρόφημα μπορεί να μην είναι και τόσο δελεαστικό, επομένως, για ανθρώπους που μπορεί να το βαριούνται, είναι καλή ιδέα η εύρεση εναλλακτικών λύσεων ώστε να μη διακοπεί η ημερήσια πρόσληψη.

Οι διάφοροι ζωμοί, το γάλα της καρύδας, τα ενεργειακά ποτά αποτελούν καλές εναλλακτικές λύσεις καθώς προσφέρουν διαφορετική γεύση και περιέχουν μέταλλα και ηλεκτρολύτες όπως για παράδειγμα νάτριο.

Σύμφωνα με έναν πρακτικό κανόνα, σε κάθε επεισόδιο διάρροιας ο ασθενής πρέπει να πίνει ένα ποτήρι νερό παραπάνω από αυτό που θα έπινε υπό φυσιολογικές συνθήκες για να αναπληρώσει τα χαμένα υγρά.

Για τα παιδιά ή για τους ανθρώπους με υποκείμενες νόσους (όπως νόσο του Crohn και ελκώδη κολίτιδα), ή για ανθρώπους που υποβλήθηκαν σε χειρουργικές επεμβάσεις αφαίρεσης τμήματος του εντέρου, η αφυδάτωση μπορεί να αποτελεί ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις συνίσταται συχνά και η ενυδάτωση από στόματος.

Το διάλυμα για την ενυδάτωση από στόματος (ORS – Oral Rehydration Solution) αντικαθιστά όχι μόνο τα υγρά που χάνει ο οργανισμός αλλά και τους ηλεκτρολύτες.

Συνήθως πωλείται στα φαρμακεία με τη μορφή σκόνης που μπορεί να διαλυθεί στο νερό, αλλά μπορεί επίσης να παρασκευαστεί και στο σπίτι με τη χρήση κοινών υλικών όπως ζάχαρης, αλατιού, νερού και βρεφικής σκόνης για κρέμα.

Για όσους μπορούν να κρατήσουν την τροφή δίχως έμετο, προτείνεται η χρήση ενός ενεργειακού ποτού με την ανάμιξη μπανάνας, γλυκοπατάτας, αβοκάντο, γιαουρτιού η σπανακιού.

Τροφές και ποτά που πρέπει να αποφεύγονται

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αντιμετώπιση της διάρροιας συμπεριλαμβάνει και την αποφυγή τροφών που μπορούν να προκαλέσουν στομαχικές διαταραχές.

Είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι στόχος μας πρέπει να είναι η όσο το δυνατόν συντομότερη επιστροφή σε μία κανονική και υγιεινή δίαιτα αμέσως μόλις σταματήσει η διάρροια.

Ορισμένα από τα τρόφιμα που δεν γίνονται ανεκτά από τον οργανισμό κατά τη διάρκεια της διάρροιας είναι τα εξής:

• Συνθετικές γλυκαντικές ουσίες (ακεσουλφάμη, ασπαρτάμη, ζαχαρίνη, στέβια, σουκραλόζη)
• Αναψυκτικά που περιέχουν καφεΐνη (καφές, κόλες, τσάι)
• Ανθρακούχα αναψυκτικά
• Σταυρανθή λαχανικά (λάχανο, κουνουπίδι, μπρόκολο)
• Λιπαρές τροφές
• Τροφές με μεγάλη περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες (δημητριακά ολικής άλεσης, ξηροί καρποί, σπόροι)
• Τηγανιτά φαγητά
• Τροφές με μεγάλη περιεκτικότητα σε ζάχαρη
• Γαλακτοκομικά προϊόντα
• Πικάντικα φαγητά (μεταξύ των οποίων και αυτά με κρεμμύδι και σκόρδο)

Ανάπαυση

Η εμφάνιση διάρροιας σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με το πεπτικό σύστημα και απαιτείται ξεκούραση προκειμένου η ανάρρωση να είναι συντομότερη.

Μία ολιγοήμερη άδεια από τη δουλειά ή απουσία από το σχολείο για τη φροντίδα του εαυτού μας μπορεί να αποδειχθεί σημαντικός παράγοντας για την αντιμετώπιση της διάρροιας.

Επιπρόσθετα, εάν η διάρροια οφείλεται σε λοιμογόνο παράγοντα όπως έναν ιό, η παραμονή στο σπίτι θα εμποδίσει και τη μετάδοση της ίωσης.

Μη συνταγογραφημένες θεραπείες για την βραχυπρόθεσμη διάρροια

Υπάρχει μεγάλη αφθονία αντιδιαρροϊκών φαρμάκων σε κάθε φαρμακείο.

Ωστόσο, όπως και με κάθε μη συνταγογραφημένη φαρμακευτική αγωγή, αυτά πρέπει να χρησιμοποιούνται με τη δέουσα προσοχή καθώς κάθε φάρμακο δεν είναι κατάλληλο για όλες τις περιπτώσεις διάρροιας.

Η επικοινωνία με το γιατρό είναι απαραίτητη πριν τη χρήση οποιουδήποτε αντιδιαρροϊκού φαρμάκου, ιδιαίτερα αν η διάρροια επιμένει για πάνω από 1-2 ημέρες.

Η χρόνια διάρροια προκαλείται από παθήσεις που απαιτούν άλλου είδους και μακροπρόθεσμες θεραπείες.

Λοπεραμίδη (εμπορική ονομασία Imodium)

Η λοπεραμίδη (loperamide) συνδέεται με τους υποδοχείς των οπιούχων στο εντερικό τοίχωμα.

Κατά συνέπεια, αναστέλλει την απελευθέρωση της ακετυλοχολίνης και των προσταγλανδινών, ελαττώνοντας έτσι την προωθητική περισταλτικότητα του εντέρου και αυξάνοντας το χρόνο διάβασης των κοπράνων.

Η λοπεραμίδη αυξάνει τον τόνο του σφιγκτήρα του ορθού, ελαττώνοντας έτσι την ακράτεια και την έντονη επιθυμία για κένωση.

Μπορεί να πωληθεί χωρίς συνταγή γιατρού σε ανθρώπους που εμφανίζουν διάρροια.

Η λοπεραμίδη μπορεί να έχει ανεπιθύμητες ενέργειες μεταξύ των οποίων το κοιλιακό άλγος, η ξηροστομία, η νωθρότητα και η ζαλάδα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί επίσης να προκαλέσει ναυτία, τάση για έμετο και σε άλλες να είναι τόσο αποτελεσματική ώστε να οδηγήσει σε δυσκοιλιότητα.

Οι άνθρωποι που λαμβάνουν αυτήν την ουσία σπάνια, πρέπει να περιμένουν για να διαπιστώσουν πώς νιώθουν μετά τη λήψη της πριν οδηγήσουν ή πριν κάνουν σωματική άσκηση ή έντονη εργασία λόγω των κινδύνων από πιθανή ζαλάδα ή  νωθρότητα και νύστα.

Υποσαλικυλικό Βισμούθιο (εμπορική ονομασία Pepto-Bismol)

Και αυτό το φάρμακο μπορεί να αγοραστεί δίχως συνταγή γιατρού.

Ενεργεί μέσω της μείωσης της ποσότητας του νερού που εισέρχεται στο γαστρεντερικό σωλήνα γεγονός που οδηγεί στην παραγωγή πιο συμπαγών κοπράνων.

Ορισμένες από τις ανεπιθύμητες ενέργειες είναι η δυσκοιλιότητα, τα μαύρα κόπρανα ή η μαύρη γλώσσα.

Είναι σημαντική η αυστηρή τήρηση των οδηγιών κατά τη χρήση του υποσαλικυλικού βισμουθίου το οποίο μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνο σε μεγάλες ποσότητες.

Αντενδείκνυται δε αυστηρά για χρήση σε παιδιά.

Προβιοτικά

Τα προβιοτικά είναι συμπληρώματα διατροφής που περιέχουν ζωντανούς οργανισμούς (βακτήρια) και ζυμομύκητες.

Οι μικροοργανισμοί αυτοί βρίσκονται φυσιολογικά και στο έντερό μας, και ωφελούν τον οργανισμό μας – ειδικά το πεπτικό σύστημα.

Τα προβιοτικά που λαμβάνουμε μέσω συμπληρωμάτων ή τροφίμων είναι αντίστοιχα με αυτά που βρίσκονται στο έντερό μας και, επί της ουσίας, ενισχύουν αυτά του εντέρου.

Ο καταναλωτής μπορεί να προμηθευτεί προβιοτικά φάρμακα δίχως την συνταγή γιατρού.

Μία παρέκκλιση από τη φυσιολογική ισορροπία μεταξύ «καλής» και «κακής» χλωρίδας στο γαστρεντερικό σωλήνα πολύ συχνά μπορεί να δημιουργήσει το έδαφος για διάρροια.

Υπάρχουν όλο και περισσότερα στοιχεία που δείχνουν ότι τα προβιοτικά μπορούν να είναι αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση πολλών διαταραχών του πεπτικού συστήματος.

Η Αμερικάνικη Γαστρεντερολογική Εταιρία αναγνωρίζει ότι η χρήση συγκεκριμένων συνδυασμών προβιοτικών μπορεί να αποτελέσει βιώσιμη συμπληρωματική αγωγή για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων παθήσεων του γαστρεντερικού.

Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι οι προτάσεις της Αμερικανικής Γαστρεντερολογικής Εταιρίας δίνονται ως επί το πλείστον υπό όρους καθώς η ποσότητα και η ποιότητα των κλινικών τεκμηρίων και δεδομένων που συνδέουν άμεσα τη χρήση των προβιοτικών με ευεργετικά αποτελέσματα για την υγεία του πεπτικού συστήματος είναι ελάχιστα.

Για συγκεκριμένες παθήσεις όπως η νόσος του Crohn και η ελκώδης κολίτιδα, προτείνεται η χρήση των προβιοτικών αποκλειστικά και μόνο για κλινικές μελέτες.

Επισημαίνεται επίσης ότι είναι λογικό, οι άνθρωποι που ανησυχούν για τις ανεπιθύμητες ενέργειες των προβιοτικών ή που τους απασχολεί το κόστος της αγωγής, να έχουν το ελεύθερο να μην τα επιλέγουν.

Πρεβιοτικά

Τα πρεβιοτικά είναι ένα είδος ίνας που το ανθρώπινο σώμα δεν μπορεί να αφομοιώσει.

Τα πρεβιοτικά είναι παρόντα σε τροφές πλούσιες σε φυτικές ίνες, όπως φρούτα, λαχανικά και δημητριακά ολικής αλέσεως και αποτελούν την τροφή των προβιοτικών.

Στα συμπληρώματα διατροφής τα οποία επίσης μπορούμε να προμηθευτούμε δίχως ιατρική συνταγή, τα πιο συχνά απαντούμενα πρεβιοτικά είναι οι φρουκτοολιγοσακχαρίτες, οι ολιγοσακχαρίτες, η ινουλίνη και η λακτουλόζη.

Και σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για την επίδραση της χρήσης πρεβιοτικών στην αντιμετώπιση της διάρροιας.

Ωστόσο, τα φρούτα και τα λαχανικά αποτελούν βασικό κομμάτι μίας υγιεινής διατροφής.

Και ενώ κατά την διάρκεια της διάρροιας, είναι απαραίτητο να αποφεύγονται λόγω του κινδύνου πρόκλησης γαστρεντερικών διαταραχών, η μόνιμη προσθήκη τους στην καθημερινή δίαιτα αμέσως μετά το επεισόδιο της διάρροιας, είναι πολύ σημαντική.

Συνταγογραφημένα φάρμακα για λοιμώδη και χρόνια διάρροια

Για την άνευ επιπλοκών διάρροια που αποδράμει από μόνη της, συνήθως τα δοκιμασμένα γιατροσόφια και οι φαρμακευτικές αγωγές δίχως συνταγή γιατρού που προαναφέρθηκαν, αρκούν.

Ωστόσο, υπάρχουν αιτίες διάρροιας που ενδέχεται να απαιτούν φαρμακευτική αγωγή μόνο μετά από συνταγογράφηση.

Τα συμπτώματα που θα «χτυπήσουν το καμπανάκι» για τον ασθενή και το γιατρό είναι το οξύ κοιλιακό άλγος, το αίμα στα κόπρανα (κόπρανα με κόκκινο ή μαύρο χρώμα), ο υψηλός πυρετός ή η αφυδάτωση τα οποία και πρέπει να παρακινήσουν τους εμπλεκόμενους προς περαιτέρω διερεύνηση (για παράδειγμα καλλιέργεια κοπράνων) και προς μία φαρμακευτική αγωγή μετά από συνταγογράφηση.

Διάρροια των Ταξιδιωτών

Μετά από ένα ταξίδι, η εμφάνιση διάρροιας είναι σύνηθες φαινόμενο. Σε ορισμένες περιπτώσεις θα αποδράμει από μόνη της σε λίγες ημέρες.

Ακόμα κι έτσι όμως, η επίσκεψη στο γιατρό μετά από εμφάνιση διάρροιας μετά από ένα ταξίδι είναι σημαντική καθώς μπορεί να χρειαστεί κάποιου είδους φαρμακευτική αγωγή όπως σε περιπτώσεις όπου ανευρίσκεται αίμα στην κένωση όπως συμβαίνει μετά από μία βακτηριακή λοίμωξη.

Η χρήση αντιβίωσης για την διάρροια του ταξιδιώτη θα εξαρτηθεί από ένα πλήθος παραγόντων τους οποίους πρέπει να συνυπολογίσει ο θεράπων γιατρός.

Λοίμωξη από Clostridium Difficile

Το Clostridium difficile (C. difficile)  είναι ένα βακτήριο που μπορεί να προκαλέσει μεγάλες ποσότητες υδαρούς διάρροιας.

Μπορεί να μεταδοθεί πολύ εύκολα και τα τελευταία χρόνια υπάρχει δραματική αύξηση στη συχνότητα των λοιμώξεων αυτών σε πολλές χώρες τις Ευρώπης.

Οι λοιμώξεις με C. Difficile συχνά αντιμετωπίζονται με αντιβίωση, συνήθως με Flagyl (μετρονιδαζόλη) και Vancomycin (υδροχλωρική βανκομυκίνη).

Μία άλλη θεραπευτική μέθοδος είναι η μεταμόσχευση μικροβιώματος κοπράνων.

Η μέθοδος περιλαμβάνει την επεξεργασία κοπράνων από το δότη και την μεταμόσχευσή του με διάφορους τρόπους (διά μέσω κολονοσκοπίου, ρινογαστρικού καθετήρα ή υψηλών υποκλυσμών) στο γαστρεντερικό σωλήνα του ασθενούς που υποφέρει από αυτή τη λοίμωξη

Παρασιτώσεις

Οι λοιμώξεις με παράσιτα είναι λιγότερο συχνές στο Δυτικό κόσμο αλλά μπορούν να συναντηθούν οπουδήποτε, ιδιαίτερα μετά από ένα ταξίδι σε περιοχές με λιγότερο αναπτυγμένα συστήματα δημόσιας υγείας και χαμηλότερου επιπέδου υγειονομικές συνθήκες.

Η Giardia και το κρυπτοσπορίδιο ευθύνονται για τις πιο συχνές λοιμώξεις με πρωτόζωα, ενώ οι πιο συνήθεις τύποι παρασιτώσεων από σκώληκες είναι αυτές που οφείλονται σε  νηματώδεις, τριματώδεις ή κεστώδεις σκώληκες.

Οι παρασιτώσεις μπορούν να προκαλέσουν διάρροια αλλά συχνά συνοδεύονται και από άλλα συμπτώματα όπως ναυτία, έμετο, κόπωση, πρήξιμο, αέρια και απώλεια σωματικού βάρους.

Στην περίπτωση των παρασιτικών σκωλήκων, ορισμένοι τύποι μπορούν να αποβληθούν με τα κόπρανα, επομένως οι σκώληκες, τα αυγά τους ή τμήματα των παρασίτων μπορούν να παρατηρηθούν με γυμνό μάτι.

Δεν υπάρχει μία γενική φαρμακευτική αγωγή που να καλύπτει όλους τους τύπους των παρασίτων, επομένως το φάρμακο που συνταγογραφείται επιλέγεται με βάση το ποιο παράσιτο ευθύνεται για τη λοίμωξη.

Για παρασιτώσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντιβιοτικά (Flagyl ή τινιδαζόλη), αντιπαρασιτικά (νιταζοξανίδη) ή φάρμακα που εξολοθρεύουν τους σκώληκες και ονομάζονται ανθελμινθικά (όπως η αλβενδαζόλη και η μεβενδαζόλη).

Χρόνια διάρροια

Όταν η διάρροια επιμένει για αρκετές εβδομάδες, ενδέχεται να είναι χρόνια.

Η θεραπευτική αντιμετώπιση της χρόνιας διάρροιας συνεπάγεται την θεραπευτική αντιμετώπιση της υποκείμενης πάθησης-αιτίας.

Ορισμένες φαρμακευτικές ουσίες μπορούν να προκαλέσουν διάρροια ως παρενέργεια. Αν εντοπιστεί αυτό ως αιτία, ο γιατρός πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο της αλλαγής της αγωγής ή της δόσης της υφιστάμενης αγωγής ως λύση.

Υπάρχουν διάφορες παθήσεις που μπορούν να προκαλέσουν χρόνια διάρροια όπως το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου, η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου και η κοιλιοκάκη.

Αυτές οι παθήσεις είναι περίπλοκες και, με εξαίρεση την κοιλιοκάκη η οποία θεραπεύεται με την διακοπή λήψης γλουτένης με τις τροφές, μπορούν να αντιμετωπιστούν με έναν συνδυασμό αλλαγής της διατροφής και του τρόπου ζωής αλλά και φαρμάκων.

Το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου ή η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου που προκαλούν διάρροια μπορούν να αντιμετωπιστούν με ένα εύρος αλλαγών στις διατροφικές συνήθειες και στον τρόπο ζωής, συμπεριλαμβανομένης της προσθήκης περισσότερων υδατοδιαλυτών φυτικών ινών στην καθημερινή δίαιτα.

Για την αντιμετώπιση των δύο παθήσεων έχουν αναπτυχθεί φαρμακευτικές αγωγές που στις περισσότερες περιπτώσεις φαίνεται να είναι αποτελεσματικές και για τις δύο.

Τέτοιες είναι:

• Υοσκυαμίνη (αντισπασμωδικό)
• Δικυκλοβερίνη (αντισπασμωδικό)
• Βουτυλοσκοπολαμίνη (αντισπασμωδικό)
• Λοπεραμίδη (αντιδιαρροϊκό)
• Διφαινοξυλάτη και ατροπίνη (αντιδιαρροϊκό)
• Εκλεκτικοί αναστολείς της επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (αντικαταθλιπτικά)
• Αμιτρυπτιλίνη (τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά)
• Ελουξαδολίνη (αντιδιαρροϊκό, ειδικό για τις δύο παθήσεις)
• Ριφαξιμίνη (αντιβιοτικό)

Νόσος του Crohn ή ελκώδης κολίτιδα: η διάρροια που σχετίζεται με τις φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου μπορεί να είναι αποτέλεσμα της φλεγμονής του γαστρεντερικού σωλήνα.

Επομένως αντιμετώπιση της διάρροιας σημαίνει ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η φλεγμονή.

Οι ασθενείς με φλεγμονώδη νόσο του εντέρου συνήθως δε λαμβάνουν αντιδιαρροϊκά φάρμακα που προορίζονται για διάρροιες που δεν έχουν επιπλακεί, καθώς αυτά τα φάρμακα μπορεί να μην έχουν κανένα αποτέλεσμα.

Αντιθέτως, συνταγογραφούνται φάρμακα που σκοπό έχουν την αντιμετώπιση της φλεγμονής και την ίαση του φλεγμονώδους ιστού.

Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι τέτοιου είδους αγωγές μπορεί να απαιτούν μήνες ολόκληρους για να δράσουν.

Τέτοιες αγωγές είναι:

• Σουλφασαλαζίνη (για την ελκώδη κολίτιδα)
• Κορτικοστεροειδή (για τις ιδιοπαθείς φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου)
• 5-αμινοσαλικυλικό οξύ
• Ανοσοκατασταλτικά (μεθοτρεξάτη)
• Αναστολείς των κινασών του Ιανού

Εν κατακλείδι

Τις περισσότερες φορές, η διάρροια θα υποχωρήσει από μόνη της χωρίς ο ασθενής να μάθει ποτέ τι ήταν αυτό που την προκάλεσε.

Συχνά, η απλή αναμονή μέχρι την πλήρη αποδρομή της είναι το μόνο που χρειάζεται, αλλά πάντα θα πρέπει να προσέχουμε την απώλεια υγρών και να τα αναπληρώνουμε όπως επίσης και την καλή και επαρκή διατροφή.

Ένα αντιδιαρροϊκό φάρμακο μπορεί να φαίνεται η ενδεδειγμένη λύση, αλλά καλύτερα ακόμα είναι να ληφθεί πρώτα η συμβουλή του γιατρού.

Η ανάπαυση και η λήψη τροφών που δεν ερεθίζουν το πεπτικό σύστημα μπορούν να κατευνάσουν τα συμπτώματα της διάρροιας και να βοηθήσουν στην αποφυγή επιπλοκών.

Ιδιαίτερα στα παιδιά, αυτό που πρέπει να μας απασχολεί κυρίως είναι η συχνή απώλεια υγρών και η αφυδάτωση, επομένως η λήψη νερού, ζωμών ή η ενυδάτωση από στόματος με τα ειδικά διαλύματα πρέπει να αποτελεί βασική προτεραιότητα.

Η ανάπαυση αποτελεί σημαντικό κομμάτι της αντιμετώπισης της διάρροιας ενώ παράλληλα πρέπει να προσέξουμε να μην μεταδώσουμε κάποιον λοιμογόνο παράγοντα που μπορεί να ευθύνεται για τη διάρροια.

Η χρόνια διάρροια που επιμένει για περισσότερο από μερικές εβδομάδες μπορεί να υποκρύπτει σοβαρές υποκείμενες παθήσεις οι οποίες αποτελούν την αιτία της.

Συχνά, σε αυτές τις περιπτώσεις, τα γιατροσόφια και τα φάρμακα που παίρνουμε μόνοι μας χωρίς τη συνταγή γιατρού δεν είναι αποτελεσματικά.

Πολλοί άνθρωποι μπορεί να συνηθίσουν το γεγονός ότι οι κενώσεις τους είναι πάντα ή κατά διαστήματα υδαρές, αλλά η συνεχής παρουσία διάρροιας δεν είναι κάτι το φυσιολογικό.

Η σωστή θεραπευτική αντιμετώπιση της κατάστασης ξεκινά από την επίσκεψη στο γιατρό και τον καθορισμό της αιτίας.

Η χρόνια διάρροια μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές όπως ραγάδες του πρωκτού και αιμορροΐδες ή αφυδάτωση και υποσιτισμό.