Σύμφωνα με μια συστηματική ανασκόπηση και μια δικτυακή μετα-ανάλυση τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών, από όλα τα διαθέσιμα φάρμακα για τη θεραπεία των υπέρβαρων και της παχυσαρκίας, η φαιντερμίνη-τοπιραμάτη, και στη συνέχεια οι αγωνιστές των υποδοχέων του γλυκαγονοειδούς πεπτιδίου 1 (GLP-1), μπορεί να είναι τα πιο αποτελεσματικά για την απώλεια βάρους.
Οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από 143 κλινικές δοκιμές, με συνολικά 49.801 συμμετέχοντες, οι οποίες αξιολόγησαν το ποσοστό των ασθενών που πέτυχαν τουλάχιστον 5% μείωση του βάρους με διαφορετικά φάρμακα συγκριτικά με παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής.
Κάθε φάρμακο που μελετήθηκε, εκτός από τη λεβοκαρνιτίνη, ήταν πιο αποτελεσματικό από τις παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής, βοηθώντας τους ασθενείς να επιτύχουν μείωση του βάρους τους κατά τουλάχιστον 5%, αναφέρουν οι ερευνητές στο The Lancet.
Σε σύγκριση με τις παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής, η φαιντερμίνη-τοπιραμάτη ήταν η πιο αποτελεσματική για την επίτευξη αυτού του σημείου αναφοράς απώλειας βάρους (λόγος σχετικών πιθανοτήτων 8,02), ακολουθούμενη από τους αγωνιστές των υποδοχέων του γλυκαγονοειδούς πεπτιδίου 1 (GLP-1) (λόγος σχετικών πιθανοτήτων 6,33).
Όταν οι ερευνητές εξέτασαν τρεις αγωνιστές των υποδοχέων του GLP-1 ξεχωριστά, διαπίστωσαν πως υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα μείωσης του βάρους κατά 5% ή και περισσότερο σε σχέση με τις παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής με τη σεμαγλουτίδη πρώτη (λόγος σχετικών πιθανοτήτων 9,82), και ακολουθούν η λιραγλουτίδη (λόγος σχετικών πιθανοτήτων 4,91) και η εξενατίδη (λόγος σχετικών πιθανοτήτων 2,86).
Σε σύγκριση με τις παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής, οι συμμετέχοντες είχαν επίσης σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν τουλάχιστον 10% απώλεια βάρους με τη σεμαγλουτίδη πρώτη (λόγος σχετικών πιθανοτήτων 13,32), ακολουθούμενη από την φαιντερμίνη-τοπιραμάτη (λόγος σχετικών πιθανοτήτων 9,74) και τη ναλτρεξόνη-βουπροπιόνη (λόγος σχετικών πιθανοτήτων 5,19).
Η βεβαιότητα των αποδεικτικών στοιχείων διέφερε τόσο μεταξύ των μελετών όσο και για τα διάφορα φάρμακα που συμπεριλήφθηκαν στην ανάλυση.
Το υψηλότερο επίπεδο βεβαιότητας ήταν για τη μέση μεταβολή του βάρους από την αρχική τιμή και τις πιθανότητες επίτευξης μείωσης του βάρους κατά 5% ή 10% με την χρήση της φαιντερμίνης-τοπιραμάτης, των αγωνιστών των υποδοχέων του GLP-1 ως κατηγορία και της σεμαγλουτίδης.
Ένα από τα μειονεκτήματα της μελέτης είναι η έλλειψη συλλογής δεδομένων από μεμονωμένους ασθενείς, σημειώνουν οι συγγραφείς, και ένα άλλο είναι η μεγάλη διαφοροποίηση των χαρακτηριστικών του πληθυσμού της μελέτης και της διάρκειας παρακολούθησης για τα τελικά αποτελέσματα της απώλειας βάρους.
Αν και ο στόχος της μελέτης ήταν να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα της φαρμακευτικής αγωγής σε σχέση με τις παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής, οι παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής εξακολουθούν να έχουν βασικό ρόλο στη διαχείριση του βάρους.
“Ποτέ δεν πρέπει να συστήνεται ένα φάρμακο που μειώνει το βάρος πριν από τη συμβουλή μιας υγιούς και πρακτικής στρατηγικής για την αλλαγή του τρόπου ζωής“,
δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Δρ Sheyu Li, αναπληρωτής καθηγητής ενδοκρινολογίας και μεταβολισμού στο Πανεπιστήμιο Sichuan στο Chengdu της Κίνας.
“Εν τω μεταξύ, για τα άτομα με εξαιρετικά σοβαρή παχυσαρκία, η βαριατρική χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι μια σωτήρια επιλογή που (έχει) μεγαλύτερη προτεραιότητα από τη φαρμακευτική αγωγή”.
