- Στις Ηνωμένες Πολιτείες, σημειώνονται περισσότεροι από 100 θάνατοι από όπλα κάθε μέρα και περίπου 38.000 κάθε χρόνο.
- Παρά τον αριθμό των θανάτων, τις παρατεταμένες επιπτώσεις στην υγεία από τα τραύματα από πυροβολισμούς και τον ψυχολογικό αντίκτυπο που μπορεί να έχει ο θάνατος ή ο τραυματισμός από πυροβόλο όπλο σε ένα νοικοκυριό ή μια κοινότητα, η βία με πυροβόλο όπλο αντιμετωπίζεται ως πολιτικό ζήτημα ή ζήτημα ποινικής δικαιοσύνης και όχι ως ζήτημα υγείας.
- Πολλοί εμπειρογνώμονες λένε ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη να υπάρξει αναδιατύπωση των επιπτώσεων της βίας των όπλων ως ιατρικό και όχι πολιτικό ζήτημα.
Την Τρίτη, ο 18χρονος ένοπλος Σαλβαδόρ Ράμος εισέβαλε στο δημοτικό σχολείο Robb στο Uvalde του Τέξας, όπου πυροβόλησε και σκότωσε 19 μικρά παιδιά και δύο δασκάλους.
Σύμφωνα με αναφορές του Associated Press, ο ένοπλος χρησιμοποίησε ένα τουφέκι τύπου AR, το οποίο ήταν ένα από τα δύο που αγόρασε νόμιμα λίγες ημέρες πριν από την επίθεση.
Το AP αναφέρει επίσης ότι ο Ράμος είχε μοιραστεί φωτογραφίες των δύο τυφεκίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου είχε επίσης αφήσει να εννοηθεί ότι σχεδίαζε την επίθεση, γράφοντας ότι “τα παιδιά πρέπει να προσέχουν”.
Η επίθεση είναι η φονικότερη επίθεση σε σχολείο στις ΗΠΑ από τον Δεκέμβριο του 2012, οπότε ένας ένοπλος δολοφόνησε 20 παιδιά και έξι ενήλικες στο δημοτικό σχολείο Sandy Hook στο Νιουτάουν του Κονέκτικατ.
Το αμόκ αποτελεί επίσης μέρος μιας ανησυχητικής τάσης των τελευταίων ετών που έχει οδηγήσει σε αύξηση της ένοπλης βίας σε ολόκληρη την κομητεία.
Μολονότι οι μαζικοί πυροβολισμοί υψηλού προφίλ, όπως ο πιο πρόσφατος στο Τέξας, δικαιολογημένα τραβούν την προσοχή του κόσμου, τα λιγότερο προβεβλημένα, μικρότερης κλίμακας περιστατικά ένοπλης βίας σε ολόκληρη τη χώρα συνεχίζουν να καθιστούν την απειλή αυτή μια κεντρική απειλή για την υγεία που ενδημεί στην αμερικανική καθημερινότητα.
Βία των όπλων – ένα σοβαρό πρόβλημα στην Αμερική
Η βία των όπλων από μόνη της σίγουρα δεν είναι ένα φαινόμενο που ενδημεί μόνο στις ΗΠΑ, αλλά τα στατιστικά στοιχεία είναι ανησυχητικά σε σύγκριση με τον υπόλοιπο κόσμο.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, εκτιμάται ότι 2.000 άνθρωποι τραυματίζονται και 500 πεθαίνουν κάθε μέρα, ενώ συνολικά υπήρξαν 1,4 εκατομμύρια θάνατοι που συνδέονται με πυροβόλα όπλα μεταξύ του 2012 και του 2016, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, σημειώνονται περισσότεροι από 100 θάνατοι από όπλα κάθε μέρα και περίπου 38.000 κάθε χρόνο, σύμφωνα με την Giffords, την οργάνωση υπεράσπισης και έρευνας για τον έλεγχο της οπλοκατοχής, που συνιδρύθηκε από την πρώην εκπρόσωπο των ΗΠΑ Gabby Giffords.
Μια νέα έκθεση του 2022 από το Johns Hopkins Center for Gun Violence Solutions πραγματοποιεί μια σε βάθος μελέτη αναλύοντας τα στοιχεία για τους θανάτους από πυροβόλα όπλα από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC). Τα δεδομένα προέρχονται από το 2020 και είναι τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα επί του παρόντος.
Η ανάλυση του Johns Hopkins αποκάλυψε ότι συνολικά το 2020 οι θάνατοι που σχετίζονται με πυροβόλα όπλα ανήλθαν σε 45.222 – αύξηση κατά 15% σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό που ανέφερε το CDC από τότε που άρχισε να καταγράφει αυτά τα στατιστικά στοιχεία για τα πυροβόλα όπλα το 1968.
Για να θέσουμε αυτόν τον αριθμό σε προοπτική, 124 άνθρωποι πεθαίνουν κατά μέσο όρο από τη βία των όπλων κάθε μέρα. Επιπλέον, οι ανθρωποκτονίες με πυροβόλα όπλα σημείωσαν αύξηση 35 % το 2020, πράγμα που σημαίνει αύξηση κατά 5.000 περισσότερες από τις εν λόγω ανθρωποκτονίες σε σύγκριση με το 2019, σύμφωνα με δελτίο Τύπου του Johns Hopkins.
Μια ανάλυση του 2022 των ίδιων στοιχείων του CDC που δημοσιεύθηκε στο The New England Journal of Medicine διαπίστωσε ότι η βία των όπλων ξεπέρασε επίσης τα τροχαία ατυχήματα ως κύρια αιτία θανάτου των Αμερικανών νέων το 2020. Οι ερευνητές διαπίστωσαν αύξηση κατά 29,5% των θανάτων που σχετίζονται με τα όπλα μεταξύ των παιδιών και των εφήβων έως 19 ετών στις ΗΠΑ από το 2019 έως το 2020.
Αυτό ήταν “υπερδιπλάσιο από τη σχετική αύξηση στον γενικό πληθυσμό”, αναφέρεται στο έγγραφο.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα ζητήματα της θνησιμότητας, των παρατεταμένων επιπτώσεων στην υγεία από ένα τραύμα από πυροβόλο όπλο και των ψυχολογικών επιπτώσεων που μπορεί να έχει ένας θάνατος ή τραυματισμός από όπλο σε ένα νοικοκυριό ή μια κοινότητα στο σύνολό της, γιατί δεν συζητείται αυτό ως μια κρίση δημόσιας υγείας εφάμιλλη της τρέχουσας πανδημίας που επηρεάζει τις ζωές όλων σε εθνικό επίπεδο;
Αυτό έχει εν μέρει να κάνει με το γεγονός ότι η βία με τη χρήση όπλων αντιμετωπίζεται ως πολιτικό πρόβλημα ή πρόβλημα της ποινικής δικαιοσύνης
Το παραγνωρισμένο θεμελιώδες ζήτημα είναι ότι όταν κάποιος τραβάει τη σκανδάλη, αυτό προκαλεί προβλήματα υγείας – το τράβηγμα της σκανδάλης δεν διαφέρει από το να τρώει κάποιος ανθυγιεινά ή να κάνει χρήση ουσιών ή να οδηγεί χωρίς ζώνη ασφαλείας.
Η προσέγγιση αυτή βασίζεται στα δεδομένα, την εκπαίδευση και την άμεση συνεργασία με τους ενδιαφερόμενους φορείς της κοινότητας.
Έχει αποδειχθεί αποτελεσματική στο παρελθόν με άλλες υγειονομικές κρίσεις.
Ενδεικτικά αναφέρεται ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τους θανάτους από τροχαία δυστυχήματα ως πρόβλημα δημόσιας υγείας.
Ο θεσμός της επιβολής της ζώνης ασφαλείας και των εκστρατειών δημόσιας εκπαίδευσης σχετικά με την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ μείωσε τους θανάτους από τροχαία δυστυχήματα κατά πάνω από 70 % μόνο στις ΗΠΑ.
Η συζήτηση πρέπει να μετατοπιστεί από την πολιτική και την ποινική δικαιοσύνη και από τις συζητήσεις για τα δικαιώματα και τον έλεγχο της οπλοκατοχής και να επικεντρωθεί στη μείωση της βλάβης, στον εντοπισμό των παραγόντων κινδύνου για τραυματισμούς και θανάτους από όπλα και στην παροχή εκπαίδευσης και ξεκάθαρων μηνυμάτων.
Ωστόσο, έχουν υψωθεί πολλά εμπόδια για να αποτραπεί αυτού του είδους η δράση.
Χρειάστηκε να φτάσουμε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2020 για να λάβει η έρευνα για τη βία των όπλων ομοσπονδιακή χρηματοδότηση – για πρώτη φορά μετά από ένα κενό 20 ετών.
Η μακροχρόνια απουσία ομοσπονδιακής υποστήριξης για την κατανόηση της βίας με όπλα σε αυτή τη χώρα κατέστησε σχεδόν αδύνατη τη δημιουργία αποτελεσματικών προγραμμάτων βασισμένων σε στοιχεία.
Γιατί η οπλοχρησία ως πρόβλημα υγείας είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το ζήτημα της βίας των όπλων ως ζήτημα δημόσιας υγείας είναι πολύπλοκο και πολύπλευρο.
Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες υγειονομικές κρίσεις – πάρτε για παράδειγμα το COVID-19 – το γενικότερο ζήτημα της “ένοπλης βίας” αγγίζει πολλές αλληλένδετες πτυχές της κοινωνίας μας στο σύνολό της.
Το τίμημα της ένοπλης βίας εκδηλώνεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Λέγεται ότι σχεδόν κάθε άνθρωπος στις ΗΠΑ θα γνωρίσει τουλάχιστον ένα θύμα ένοπλης βίας κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Η πλειονότητα – 59% – των θανάτων από όπλα είναι αυτοκτονίες, ενώ ακολουθούν οι ανθρωποκτονίες με 38%. Οι αστυνομικοί πυροβολισμοί αντιπροσωπεύουν το 1,3 %, οι ακούσιοι πυροβολισμοί βρίσκονται στο 1,2 % και το 0,9 % αποτελούν “απροσδιόριστα περιστατικά”, αναφέρει η Giffords.
Όπως και άλλες υγειονομικές κρίσεις, η ένοπλη βία αποκαλύπτει ρήγματα και ανισότητες στην κοινωνία μας.
Οι άοπλοι μαύροι πολίτες έχουν 5 φορές περισσότερες πιθανότητες να πυροβοληθούν και να σκοτωθούν από την αστυνομία από ό,τι οι άοπλοι λευκοί συνομήλικοί τους.
Οι ανθρωποκτονίες με όπλο έχουν μεγάλο αντίκτυπο στους μαύρους στις ΗΠΑ, με τους μαύρους άνδρες να αποτελούν πάνω από το ήμισυ – 52% – όλων των θυμάτων ανθρωποκτονιών με όπλο, αναφέρει η Giffords.
Η έκθεση του Johns Hopkins αποκαλύπτει ότι οι νεαροί μαύροι άνδρες – οι οποίοι αντιπροσωπεύουν μόλις το 2% του συνολικού πληθυσμού των ΗΠΑ – αποτελούσαν το 38% των συνολικών θανάτων από ανθρωποκτονίες με όπλα το 2020.
Αυτά τα στατιστικά στοιχεία για τα μαύρα παιδιά και τους εφήβους είναι ζοφερά. Η ανάλυση του Johns Hopkins αποκαλύπτει ότι το 52% των θανάτων μαύρων εφήβων ηλικίας 15 έως 19 ετών σκοτώθηκαν ως αποτέλεσμα ένοπλης βίας. Η ανάλυση διαπίστωσε ότι οι μαύροι νεαροί άνδρες ηλικίας 15 έως 34 ετών είχαν “πάνω από 20 φορές” περισσότερες πιθανότητες να σκοτωθούν από όπλο σε σύγκριση με τους λευκούς συνομήλικούς τους άνδρες. Από το 2019 έως το 2020, τα ίδια στοιχεία δείχνουν αύξηση κατά 49% των ανθρωποκτονιών από όπλο μεταξύ των μαύρων γυναικών.
Η ενδοοικογενειακή βία είναι επίσης ένας άλλος τομέας στον οποίο η βία των όπλων παίζει σημαντικό ρόλο.
Τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας έχουν 5 φορές περισσότερες πιθανότητες να σκοτωθούν εάν ο θύτης τους έχει όπλο, ενώ οι γυναίκες στις ΗΠΑ έχουν 21 φορές περισσότερες πιθανότητες να πυροβοληθούν και να σκοτωθούν από όπλο σε σχέση με τις συνομήλικές τους σε άλλα κράτη υψηλού εισοδήματος.
Η αντιμετώπιση του ειδικού ζητήματος της αυτοκτονίας απαιτεί τις δικές της προληπτικές μεθόδους σε σύγκριση με την αντιμετώπιση της ανθρωποκτονίας, για παράδειγμα.
Δεν υπάρχει μια συζήτηση που να ταιριάζει σε όλους – κάθε ένα από αυτά τα ζητήματα απαιτεί τη διεξαγωγή μοναδικών αναλύσεων μεταξύ οργανώσεων υπεράσπισης, γιατρών, αξιωματούχων δημόσιας υγείας, νομοθετών και πολιτισμικών ηγετών.
Στις 14 Μαΐου του 2022, σκοτώθηκαν 10 άτομα και τραυματίστηκαν άλλα τρία κατά τη διάρκεια πυροβολισμών σε σούπερ μάρκετ στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης που είχαν ρατσιστικά κίνητρα και είχαν ως αιτία τη λευκή υπεροχή. Και οι 10 νεκροί ήταν μαύροι. Συνολικά, 11 από τους πυροβοληθέντες ήταν μαύροι.
Αφού επισκέφθηκε τον τόπο του εγκλήματος μίσους και προσέφερε λόγια συμπαράστασης σε κοινοτικό κέντρο του Μπάφαλο, ο πρόεδρος Μπάιντεν δεν εμφανίστηκε αισιόδοξος για τη δυνατότητα μεταρρύθμισης της οπλοκατοχής στο σημερινό πολιτικό κλίμα της Ουάσινγκτον.
Ένα κύμα εγκλημάτων μίσους
Μια από τις πιο ανησυχητικές πτυχές της μάστιγας της ένοπλης βίας στην Αμερική είναι το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος της υποκινείται από εγκλήματα μίσους που στοχεύουν σε ιδιαίτερα ευάλωτες κοινότητες.
Η πρόσφατη μαζική δολοφονία στο Μπάφαλο ήταν μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα επιθέσεων που προέρχονται από τη λευκή υπεροχή εναντίον έγχρωμων ανθρώπων στις Η.Π.Α. Ο δράστης του σούπερ μάρκετ Tops ανήρτησε ένα διαδικτυακό μανιφέστο που συγκεκριμένα ανέφερε τη λευκή υπεροχή ως την επιρροή πίσω από τους πυροβολισμούς, σύμφωνα με το NEWS10 ABC.
Το Brady Plan αναφέρει ότι 56.130 εγκλήματα μίσους διαπράχθηκαν στις ΗΠΑ “με τη χρήση όπλου” από το 2010 έως το 2016. Το κύμα μαζικών πυροβολισμών που αποτελεί μια τρομακτική πραγματικότητα για πάρα πολλούς Αμερικανούς συνδέεται συχνά με περιστατικά μίσους – είτε αυτά τροφοδοτούνται από ρατσισμό, είτε από μισογυνισμό, είτε από ομοφοβία, είτε από τρανσφοβία, μεταξύ άλλων.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι πυροβολισμοί στο νυχτερινό κέντρο Pulse στο Ορλάντο της Φλόριντα το 2016, όταν ένας ένοπλος πυροβόλησε και σκότωσε 49 ανθρώπους και τραυμάτισε άλλους 53 σε ένα χώρο για ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα. Αυτή τη στιγμή θεωρείται το πιο θανατηφόρο έγκλημα μίσους κατά ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων στην ιστορία των ΗΠΑ, σύμφωνα με το The Brady Plan.
Λιγότερη δημοσιότητα από τους μαζικούς πυροβολισμούς στο Μπάφαλο συγκέντρωσε ένας πυροβολισμός στο Ντάλας του Τέξας, ο οποίος έλαβε χώρα λίγες ημέρες νωρίτερα και από τον οποίο τραυματίστηκαν τρεις Ασιάτισσες σε κομμωτήριο στη γειτονιά Koreatown της πόλης.
Ένας ύποπτος συνελήφθη και η φίλη του είπε στην αστυνομία ότι έχει “ψευδαισθήσεις ότι ο ασιατικός όχλος τον κυνηγά ή προσπαθεί να τον βλάψει”, αναφέρει το NPR για τα φερόμενα ρατσιστικά κίνητρα πίσω από τους πυροβολισμούς.
Αυτό βέβαια υπενθύμισε τους φρικτούς μαζικούς πυροβολισμούς του 2021 που είχαν ως αποτέλεσμα τη δολοφονία έξι Ασιάτισσων σε τρία σπα στη μητροπολιτική περιοχή της Ατλάντα μέσα σε μια νύχτα.
Ο αντισημιτισμός έχει επίσης υπεισέλθει στα κίνητρα πίσω από τους αμερικανικούς μαζικούς πυροβολισμούς. Το 2018, η συναγωγή “Δέντρο της Ζωής” στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια έγινε ο τόπος της φονικότερης αντισημιτικής επίθεσης σε αμερικανικό έδαφος, όταν ένοπλος πυροβόλησε και σκότωσε 11 πιστούς και τραυμάτισε άλλους έξι, σύμφωνα με την USA Today.
Σε όλα αυτά τα παραδείγματα, διαφορετικές προκαταλήψεις σε συνδυασμό με το ακόμη ανεξέλεγκτο πρόβλημα της οπλοκατοχής της Αμερικής οδήγησαν σε καταστροφικές μαζικές εκτελέσεις με στόχο συγκεκριμένες ευάλωτες ομάδες.
Καθώς τα εγκλήματα μίσους που υποκινούνται από ρατσιστικά και αντι-LGBTQIA+ αισθήματα, μεταξύ άλλων, επιμένουν, δημιουργείται κάτι σαν την τέλεια καταιγίδα, με τους μαζικούς πυροβολισμούς να πλήττουν ομάδες που είναι ήδη ευάλωτες στην αμερικανική κοινωνία και επιρρεπείς σε αρνητικές συνέπειες από άλλες κρίσεις δημόσιας υγείας.
Επαναπροσδιορισμός της ένοπλης βίας ως ζήτημα υγείας
Από πολιτικής άποψης, είναι απογοητευτικό να βλέπουμε τη νομοθεσία για τον έλεγχο των όπλων να εμποδίζεται συνεχώς από το Κογκρέσο. Πριν από την εποχή του Μπάιντεν, τα μέτρα για τον έλεγχο της οπλοκατοχής περνούσαν με επιτυχία από τη Βουλή των Αντιπροσώπων που ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς, αλλά στη συνέχεια έβρισκαν εμπόδια στη Γερουσία όπου πλειοψηφούν οι Ρεπουμπλικάνοι.
Παρομοίως, στη σημερινή εποχή, η ισχνή πλειοψηφία των Δημοκρατικών στη Γερουσία απέτυχε να οδηγήσει σε οποιαδήποτε θετική κίνηση για τις προσπάθειες ελέγχου της οπλοκατοχής.
O Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος κήρυξε επίσημα το 2016 τη βία με πυροβόλα όπλα “κρίση δημόσιας υγείας” και τα τελευταία 20 χρόνια έχει αναπτύξει μια σειρά από πολιτικές προτάσεις για τη μείωση των τραυματισμών, των τραυμάτων και των θανάτων από πυροβόλα όπλα, όπως:
- Περίοδος αναμονής για τη διαθεσιμότητα πυροβόλων όπλων
- Έλεγχοι ιστορικού για όλους τους αγοραστές πυροβόλων όπλων
- Ασφάλεια και έρευνα για τα πυροβόλα όπλα και ενίσχυση της πρόσβασης σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας
- Εκπαίδευση για την ασφάλεια των όπλων και ρύθμιση της διακρατικής διακίνησης όπλων
- Διανομή υλικού για την ασφάλεια των πυροβόλων όπλων στο κλινικό περιβάλλον
- Περιορισμός και έλεγχος της κατοχής και αποθήκευσης όπλων σε σχολικές εγκαταστάσεις
- Συμβουλευτική για την ασφάλεια των πυροβόλων όπλων σε ασθενείς
- Κλειδαριές σκανδάλης και ερμάρια όπλων για τη βελτίωση της ασφάλειας των πυροβόλων όπλων
- Δεδομένα σχετικά με τους θανάτους και τους τραυματισμούς από πυροβόλα όπλα
- Πρόληψη των ακούσιων θανάτων από πυροβολισμούς μεταξύ παιδιών
- Απαγόρευση των περίστροφων και των αυτόματων επαναληπτικών όπλων
- Πρόληψη των ατυχημάτων από πυροβόλα όπλα σε παιδιά
- Περίοδος αναμονής πριν από την αγορά όπλου
- Περιορισμός των επιθετικών όπλων
- Υποχρεωτικές ποινές για εγκλήματα που διαπράττονται με πυροβόλα όπλα
- Προσέγγιση της πολιτικής δημόσιας υγείας για την πρόληψη της βίας στην Αμερική
