Μια πνευμονία εξελίσσεται σε τέσσερα στάδια: συμφόρηση, ερυθρά ηπάτωση, φαιά ηπάτωση και φάση της λύσης. Τα ονόματα κάθε σταδίου παραπέμπουν στον τρόπο με τον οποίο εξελίσσεται η λοίμωξη με την πάροδο του χρόνου.
Το αρχικό στάδιο της συμφόρησης χαρακτηρίζεται από υγρό βήχα, πόνο στο στήθος και πυρετό. Τα συμπτώματα συνήθως επιδεινώνονται στα στάδια της ηπάτωσης και μπορεί να έχετε δυσκολία στην αναπνοή.
Η λοίμωξη συνήθως υποχωρεί μέσα σε μία έως δύο εβδομάδες. Τα ακριβή συμπτώματα που μπορεί να έχετε εξαρτώνται από την ηλικία σας, τη γενική κατάσταση της υγείας σας και τον τύπο του υπεύθυνου μικροοργανισμού ( βακτηριακή έναντι ιογενούς πνευμονίας).
Αυτό το άρθρο εξετάζει την εξέλιξη της πνευμονίας από τα πρώιμα έως τα όψιμα στάδια της νόσου. Περιγράφει επίσης τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα στάδια μπορεί να διαφέρουν σε άτομα που λαμβάνουν θεραπεία σε σχέση με εκείνα που δεν λαμβάνουν.
Συμφόρηση
Το πρώτο στάδιο της πνευμονίας ονομάζεται “συμφόρηση” επειδή χαρακτηρίζεται από συμφόρηση στους πνεύμονες.
Συγκεκριμένα, η πνευμονία προκαλεί φλεγμονή και συμφόρηση με υγρό στους μικροσκοπικούς αερόσακους των πνευμόνων (κυψελίδες), καθώς και στα μικροσκοπικά γειτονικά αιμοφόρα αγγεία (τριχοειδή αγγεία). Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της συμφόρησης λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια των πρώτων εικοσιτετραώρων μετά την εμφάνιση της λοίμωξης.
Καθώς αναπνέετε, πραγματοποιείται ανταλλαγή οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα μεταξύ των τριχοειδών αγγείων και των κυψελίδων. Δεδομένου ότι αυτές είναι οι βασικές δομές που επηρεάζονται από την πνευμονία, θα αρχίσετε να παρατηρείτε περισσότερα συμπτώματα που σχετίζονται με την αναπνοή καθώς η λοίμωξη εξελίσσεται.
Ευτυχώς, όταν η πνευμονία εντοπίζεται και αντιμετωπίζεται αμέσως κατά το στάδιο της συμφόρησης, είναι λιγότερο πιθανό να οδηγήσει σε επιπλοκές. Ωστόσο, η σοβαρότητα της λοίμωξης εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η ηλικία σας, η γενική κατάσταση της υγείας σας και το αν η λοίμωξη είναι βακτηριακή ή ιογενής.
Η λοβώδης πνευμονία, που προκαλείται από βακτηριακή λοίμωξη, είναι πνευμονία που προσβάλλει ένα τμήμα (λοβό) των πνευμόνων. Είναι πιο συχνή από την άλλη μορφή πνευμονίας – την ιογενή πνευμονία – η οποία προκαλείται από ιούς.
Συμπτώματα
Το στάδιο της συμφόρησης της πνευμονίας μπορεί να ξεκινήσει αιφνίδια ή προοδευτικά. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι ιδιαίτερα σοβαρά όταν η πνευμονία εμφανίζεται ως επιπλοκή μιας άλλης λοίμωξης, όπως η γρίπη ή η COVID-19.
Τα συμπτώματα στο στάδιο της συμφόρησης μπορεί να είναι τα εξής:
- Βήχας, ο οποίος μπορεί να παράγει πτύελα που είναι διαυγή, κίτρινα ή πράσινα
- Υψηλός πυρετός και ρίγη
- Πίεση ή βάρος στο στήθος
- Έντονος πόνος στο στήθος που επιδεινώνεται με τις βαθιές αναπνοές (πλευριτικός πόνος στο στήθος)
- Δύσπνοια
- Πονοκέφαλος
- Απώλεια της όρεξης
- Μυϊκοί πόνοι (μυαλγία)
- Πόνοι στις αρθρώσεις (αρθραλγία)
- Κόπωση
- Ναυτία
- Εμετός
- Διάρροια
Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να αναπτύξουν υποξία (μειωμένο επίπεδο οξυγόνου στον οργανισμό) στα αρχικά στάδια της λοίμωξης. Τα συμπτώματα της υποξίας είναι μεταξύ άλλων:
- Μια γαλαζωπή απόχρωση στα χείλη και τα δάχτυλα (κυάνωση)
- Γρήγορος αναπνευστικός ρυθμός (ταχύπνοια)
- Γρήγορος καρδιακός ρυθμός (ταχυκαρδία)
- Σύγχυση
- Αποπροσανατολισμός
- Δύσπνοια
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα αιμόπτυσης (βήχας με αίμα), ακόμη και κατά την έναρξη της λοίμωξης. Αυτό μπορεί να είναι πολύ ανησυχητικό και απαιτεί σε κάθε περίπτωση άμεση ιατρική φροντίδα.
Τα παιδιά εμφανίζουν συχνά πολλά ίδια συμπτώματα με τους ενήλικες. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις το μόνο σύμπτωμα που έχει ένα παιδί είναι η γρήγορη αναπνοή. Τα παιδιά ενδέχεται επίσης να παρουσιάσουν απουσία όρεξης, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αφυδάτωση.
Συμπτώματα του πρώτου σταδίου στους ηλικιωμένους
Στους ηλικιωμένους ενήλικες, τα χαρακτηριστικά συμπτώματα (όπως ο πυρετός ή ο βήχας) μπορεί να απουσιάζουν και, αντίθετα, τα μόνα συμπτώματα της φάσης της συμφόρησης μπορεί να είναι η σύγχυση ή οι πτώσεις.
Διαχείριση/ Αντιμετώπιση των συμπτωμάτων
Μόλις διαγνωστεί η πνευμονία, θα πρέπει να αρχίσουν σχεδόν αμέσως να χορηγούνται αντιβιοτικά. Συχνά γίνεται καλλιέργεια αίματος (εξετάσεις αίματος για να διαπιστωθεί αν υπάρχουν βακτήρια στο αίμα). Εάν διαπιστωθεί ότι η λοίμωξη είναι βακτηριακή, τότε η αντιβιοτική αγωγή θα ξεκινήσει πιθανότατα αμέσως.
Ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης, μπορεί να χρειαστεί εισαγωγή σε νοσοκομείο ή σε μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ). Αυτό ισχύει ιδίως αν ένα άτομο έχει υποξία ή δυσκολία στην αναπνοή.
Στο νοσοκομείο, η παλμική οξυμετρία χρησιμοποιείται συνήθως για τη διαρκή παρακολούθηση των επιπέδων οξυγόνου μέσω μιας μικρής συσκευής, του παλμικού οξύμετρου που τοποθετείται στο δάχτυλο. Ενδέχεται επίσης να χρειαστεί ενδοφλέβια (IV) χορήγηση υγρών. Εάν ο κορεσμός του οξυγόνου είναι κάτω από 92% στην οξυμετρία, μπορεί να χρειαστεί θεραπεία με οξυγόνο, ακόμη και σε αυτό το πρώιμο στάδιο της λοίμωξης.
Όταν τα αντιβιοτικά αρχίζουν αμέσως μετά τα πρώιμα σημάδια της λοίμωξης, ο πυρετός μπορεί να υποχωρήσει εντός 48 έως 72 ωρών από την έναρξη της αντιβίωσης.
Επιπλοκές
Η πιο συχνή επιπλοκή της πρώιμης πνευμονίας (που μπορεί να απαιτήσει νοσηλεία) είναι το χαμηλό επίπεδο οξυγόνου. Ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης, μπορεί να χρειαστεί συμπληρωματική χορήγηση οξυγόνου, καθώς και εισαγωγή στη ΜΕΘ.
Ερυθρά ηπάτωση
Μετά τις πρώτες 24 ώρες, τα συμπτώματα της πνευμονίας μπορεί να επιδεινωθούν καθώς τα ερυθρά αιμοσφαίρια και άλλα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος σπεύδουν στους πνεύμονες και τις κυψελίδες για να καταπολεμήσουν τη λοίμωξη. Αυτό το στάδιο, γνωστό ως ερυθρά ηπάτωση, εμφανίζεται περίπου δύο έως τρεις ημέρες μετά την εκδήλωση της λοίμωξης.
Καθώς τα ερυθρά αιμοσφαίρια γεμίζουν τους πνεύμονες, οι πνεύμονες, οι οποίοι κανονικά έχουν ροζ-γκρι χρώμα, κυριολεκτικά γίνονται κατακόκκινοι. Τα μειωμένα επίπεδα οξυγόνου προκαλούν επίσης στους πνεύμονες ξηρότητα και σκληρότητα, όπως το συκώτι. Ο όρος “ηπάτωση” παραπέμπει στην εν λόγω εμφάνιση που μοιάζει με συκώτι.
Συμπτώματα
Κατά τη διάρκεια της ερυθράς ηπάτωσης, τα συμπτώματα είναι συνήθως πιο σοβαρά, ακόμη και αν έχει ξεκινήσει η θεραπεία. Σε αυτά μπορεί να συμπεριλαμβάνονται τα εξής:
- Βήχας που παράγει παχύρρευστο, κιτρινοπράσινο και μερικές φορές γεμάτο αίμα φλέγμα
- Πυρετό, ρίγη και βίαιο ρίγος
- Σοβαρή δύσπνοια
- Πονοκέφαλος
- Μυϊκοί πόνοι
- Κυάνωση, κατά την οποία τα χείλη και τα δάχτυλα εμφανίζονται μπλε ή ακόμη και μαυριδερά λόγω του χαμηλού οξυγόνου
- Ακραία κόπωση
Σε ηλικιωμένους ενήλικες, μπορεί να εμφανιστεί σύγχυση ή παραλήρημα ακόμη και μετά από θεραπεία με οξυγόνο.
Διαχείριση/αντιμετώπιση των συμπτωμάτων
Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου της λοίμωξης, τα αντιβιοτικά συνεχίζονται (ενδοφλεβίως εάν βρίσκεστε στο νοσοκομείο) ή ξεκινούν εάν το άτομο δεν έχει ακόμη εξεταστεί. Για τα άτομα που διαγιγνώσκονται έγκαιρα, η καλλιέργεια αίματος μπορεί να επιστρέψει από το εργαστήριο υποδεικνύοντας τα συγκεκριμένα βακτήρια (εάν πρόκειται για βακτηριακή πνευμονία) που ευθύνονται για τη νόσο.
Το να είναι γνωστό το είδος των βακτηρίων που είναι παρόντα μπορεί να ωθήσει τους γιατρούς να αλλάξουν τη θεραπεία σας σε ένα πιο κατάλληλο ή συγκεκριμένο αντιβιοτικό. Η ευαισθησία (εξέταση που καθορίζει ποιο αντιβιοτικό είναι πιο αποτελεσματικό για τα απομονωθέντα βακτήρια) μπορεί επίσης να βρει αποτέλεσμα και να καθοδηγήσει περαιτέρω την κατάλληλη θεραπεία.
Το οξυγόνο μπορεί να ξεκινήσει να χορηγείται σε αυτό το σημείο ή να συνεχιστεί σε όσους έχουν ήδη χαμηλά επίπεδα οξυγόνου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το οξυγόνο από μόνο του μπορεί να μην επαρκεί. Ένα πρώτο βήμα μπορεί να είναι η χρήση μη επεμβατικού αερισμού θετικής πίεσης, όπως η CPAP (συνεχής θετική πίεση των αεραγωγών). Η θέση του ασθενούς μπορεί επίσης να βοηθήσει, καθώς η κατάκλιση σε πρηνή θέση (μπρούμυτα) μπορεί να μεγιστοποιήσει την επιφάνεια των πνευμόνων που είναι διαθέσιμη για την απορρόφηση οξυγόνου.
Εάν τα χαμηλά επίπεδα οξυγόνου επιμένουν ή εάν υπάρχουν ενδείξεις ότι τα όργανα του σώματος δεν λαμβάνουν αρκετό οξυγόνο ( όπως π.χ. δυσλειτουργία των νεφρών), μπορεί να χρειαστεί η τοποθέτηση ενδοτραχειακού σωλήνα και μηχανικός αερισμός.
Μπορεί να χρειαστούν επιπλέον εξετάσεις εάν υπάρχουν υποψίες για επιπλοκές.
Επιπλοκές
Οι επιπλοκές μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σημείο της διάγνωσης της πνευμονίας, αλλά η ερυθρά ηπάτωση είναι συχνά η φάση κατά την οποία οι άνθρωποι φαίνονται πιο άρρωστοι.
- Mικροβιαιμία, βακτηριαιμία
Τα βακτήρια που υπάρχουν στους πνεύμονες μπορεί να εξαπλωθούν στην κυκλοφορία του αίματος (βακτηραιμία) και στη συνέχεια να ταξιδέψουν σε άλλες περιοχές του σώματος. Στην πνευμονιοκοκκική πνευμονία, έως και το 25% έως 30% των ατόμων θα παρουσιάσουν βακτηραιμία.
Σε περίπτωση βακτηραιμίας, τα βακτήρια μπορούν να ταξιδέψουν και να μολύνουν άλλα όργανα του σώματος, όπως:
- Τον εγκέφαλο (μηνιγγίτιδα)
- Τις καρδιακές βαλβίδες (ενδοκαρδίτιδα)
- Το τοίχωμα της καρδιάς (περικάρδιο)
- Τις αρθρώσεις (σηπτική αρθρίτιδα)
- Τα νεφρά
- Τον σπλήνα
- Σηψαιμία και σήψη
Η σηψαιμία μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε στάδιο. Παρόλο που η βακτηραιμία αναφέρεται στην παρουσία βακτηρίων στην κυκλοφορία του αίματος, η σηψαιμία αναφέρεται σε μια κατάσταση κατά την οποία τα βακτήρια πολλαπλασιάζονται στην κυκλοφορία του αίματος. Στη σηψαιμία, το άτομο εμφανίζεται εξαιρετικά άρρωστο, συχνά με πολύ γρήγορο σφυγμό και σύγχυση.
Σε αντίθεση με τη σηψαιμία, η σήψη αναφέρεται στην αντίδραση του οργανισμού στα βακτήρια στην κυκλοφορία του αίματος. Αυτή η υπέρμετρη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος είναι πολύ καθοριστική. Ακόμη και με φάρμακα για την αύξηση της αρτηριακής πίεσης (η οποία συχνά είναι πολύ χαμηλή) και την αντιμετώπιση της έντονης φλεγμονώδους αντίδρασης, η σήψη είναι συχνά θανατηφόρα.
- Εμπύημα
Δεδομένου ότι η λοβώδης πνευμονία συχνά επεκτείνεται στην εξωτερική επένδυση των πνευμόνων (υπεζωκότας), η φλεγμονή μπορεί να οδηγήσει σε συσσώρευση υγρού μεταξύ αυτών των μεμβρανών (υπεζωκοτική συλλογή). Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να δημιουργηθεί πύον και να συσσωρευτεί μεταξύ των υπεζωκοτικών μεμβρανών, μια επιπλοκή γνωστή ως εμπύημα.
Τα πιο συνηθισμένα αίτια είναι ο στρεπτόκοκκος pneumoniae (η πιο συχνή αιτία βακτηριακής πνευμονίας) και ο σταφυλόκοκκος. Τα συμπτώματα είναι παρόμοια με την ίδια την πνευμονία, με βήχα, πυρετό, πόνο στο στήθος και δύσπνοια, επομένως οι γιατροί πρέπει να βρίσκονται σε εγρήγορση για το ενδεχόμενο αυτής της επιπλοκής. Εάν παρατηρηθεί σημαντική υπεζωκοτική συλλογή στον απεικονιστικό έλεγχο, συχνά απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση.
Όταν υπάρχει εμπύημα, η θωρακοκέντηση είναι συχνά το επόμενο βήμα. Αυτό συνεπάγεται την εισαγωγή μιας μακράς, λεπτής βελόνας μέσα από το δέρμα και στον υπεζωκοτικό χώρο για τη λήψη δείγματος του υγρού. Το δείγμα μπορεί στη συνέχεια να εξεταστεί στο εργαστήριο για να αποτυπωθούν τυχόν υπάρχοντα βακτήρια και να γίνει καλλιέργεια του υγρού.
Φαιά ηπάτωση
Το τρίτο στάδιο της πνευμονίας, γνωστό ως φαιά ηπάτωση, ξεκινά περίπου τέσσερις έως έξι ημέρες μετά την ανάπτυξη της λοίμωξης. Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου, τα ερυθρά αιμοσφαίρια αρχίζουν να διασπώνται, με αποτέλεσμα οι πνεύμονες να αποκτούν γκριζωπό-καφέ ή κίτρινο χρώμα. Οι πνεύμονες θα γίνουν επίσης πιο ξηροί, αποκτώντας ακόμη περισσότερο μια σύσταση που μοιάζει με συκώτι.
Συμπτώματα
Κατά τη διάρκεια της φαιάς ηπάτωσης, πολλά από τα συμπτώματα που παρατηρούνται και στην ερυθρά ηπάτωση θα επιμείνουν. Η αναπνοή μπορεί να γίνει ιδιαίτερα δύσκολη, απαιτώντας πρόσθετη θεραπεία με οξυγόνο ή μηχανικό αερισμό. Οι κρίσεις βήχα μπορεί να γίνουν πιο έντονες και να βγάζουν αίμα.
Διαχείριση/αντιμετώπιση συμπτωμάτων
Κατά τη διάρκεια της φαιάς ηπάτωσης, θα συνεχιστεί η χορήγηση αντιβιοτικών (για τη βακτηριακή πνευμονία). Για όσους βελτιώνονται και βρίσκονται στο νοσοκομείο, τα ενδοφλέβια αντιβιοτικά μπορεί να αντικατασταθούν με αντιβιοτικά από το στόμα.
Εάν έχουν εμφανιστεί επιπλοκές, μπορεί να συνεχιστούν οι θεραπείες για την αντιμετώπιση αυτών των επιπλοκών, όπως ένας θωρακικός σωλήνας για τη διαχείριση ενός εμπυήματος και κορτικοστεροειδή εάν υπάρχει έντονη ανοσολογική αντίδραση.
Το οξυγόνο ή άλλοι τύποι αναπνευστικής βοήθειας μπορεί να συνεχιστούν, να διακοπούν ή, αντίθετα, να ξεκινήσουν για πρώτη φορά.
Για όσους νοσηλεύονται, η προσοχή σε άλλες επιπλοκές, όπως η αφυδάτωση, η νεφρική δυσλειτουργία και άλλα, θα απαιτήσει προσεκτική παρακολούθηση και διαχείριση.
Επιπλοκές της φαιάς ηπάτωσης
Οι επιπλοκές που παρατηρούνται στα πρώιμα στάδια της πνευμονίας μπορεί να μην εμφανιστούν μέχρι την φαιά ηπάτωση σε ορισμένα άτομα, ιδίως σε εκείνα που δεν έχουν λάβει θεραπεία.
Για όσους έχουν σοβαρή λοίμωξη, μπορεί να σχηματιστεί πνευμονικό απόστημα.
Εκτός από τα συμπτώματα που σχετίζονται με την πνευμονία -όπως ο πυρετός και ο βήχας-, άλλα συμπτώματα ενός πνευμονικού αποστήματος μπορεί να είναι τα εξής:
- Αύξηση των πτυέλων που μπορεί να έχουν άσχημη οσμή.
- Επιδείνωση του βήχα και του πυρετού, εάν είχαν βελτιωθεί
- Μπορεί να εμφανιστεί νυχτερινός ιδρώτας (κατακλυσμιαίος ιδρώτας που απαιτεί να σηκωθείτε και να αλλάξετε πιτζάμες).
- Απώλεια βάρους σε όσους αναπτύσσουν απόστημα λίγο καιρό μετά την πνευμονία τους
- Βήχας με αίμα (αρκετά συνηθισμένο)
Το ίδιο το απόστημα μπορεί επίσης να οδηγήσει σε περαιτέρω επιπλοκές, όπως:
- Εμπύημα (εάν δεν υπάρχει ήδη)
- Βρογχοπνευμονικό συρίγγιο ( μη φυσιολογική επικοινωνία μεταξύ των βρόγχων και της υπεζωκοτικής κοιλότητας).
- Αιμορραγία στους πνεύμονες
Η θεραπεία αρχίζει με αντιβιοτικά ευρέος φάσματος (ένα πνευμονικό απόστημα απαιτεί συνήθως αλλαγή των χρησιμοποιούμενων αντιβιοτικών). Εάν αυτό είναι αναποτελεσματικό, το απόστημα μπορεί να χρειαστεί να παροχετευθεί (συχνά με μια μακριά, στενή βελόνα που εισάγεται μέσα από το δέρμα).
Σε ορισμένες περιπτώσεις, θα χρειαστεί χειρουργική αφαίρεση του αποστήματος. Η παρακολούθηση είναι επίσης πολύ σημαντική, καθώς υποκείμενος καρκίνος του πνεύμονα έχει βρεθεί σε 1 έως 2 στα 10 πνευμονικά αποστήματα.
Ποιες είναι οι χειρότερες ημέρες της πνευμονίας;
Η πνευμονία μπορεί να είναι απρόβλεπτη και οι επιπλοκές μπορεί να εμφανιστούν ανά πάσα στιγμή. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η πνευμονία κορυφώνεται κατά τα στάδια της ηπάτωσης, κατά τα οποία ο κίνδυνος υποξίας (χαμηλό οξυγόνο) και σοβαρών επιπλοκών είναι ιδιαίτερα υψηλός. Έρευνες δείχνουν ότι το ποσοστό θνησιμότητας για άτομα με πνευμονία που νοσηλεύονται στη ΜΕΘ (μονάδα εντατικής θεραπείας) είναι περίπου 15% έως 50%.
Φάση της λύσης
Το τελικό στάδιο της πνευμονίας, γνωστό ως φάση της λύσης, εξαρτάται από το πόσο γρήγορα ξεκίνησε η θεραπεία. Συνήθως, η λύση της λοίμωξης επέρχεται περίπου οκτώ ημέρες μετά την έναρξή της.
Στα παιδιά, μπορεί να χρειαστούν δύο έως τρεις εβδομάδες για την υποχώρηση της ήπιας πνευμονίας ή έως και οκτώ εβδομάδες για την σοβαρή πνευμονία.
Αυτό το στάδιο της ανάρρωσης περιλαμβάνει:
- Λύση της λοίμωξης
- Αποκατάσταση των φυσιολογικών αεραγωγών και κυψελίδων
Σε αυτό το σημείο της λοίμωξης, το ανοσοποιητικό σύστημα εργάζεται για την αποκατάσταση της βλάβης στους πνεύμονες. Τούτο περιλαμβάνει την απελευθέρωση ενζύμων που διασπούν τον κατεστραμμένο ιστό, ώστε να μπορεί να επαναπορροφηθεί. Μια εισροή κυττάρων που ονομάζονται μακροφάγα θα ταξιδέψουν μέσα στους πνεύμονες και θα “φάνε” (φαγοκυτταρώνουν) συντρίμμια και λευκά κύτταρα που περιέχουν βακτήρια.
Τα υπολείμματα που έχουν απομείνει στους πνεύμονες και δεν μπορούν να αποβληθούν με αυτόν τον τρόπο συνήθως βγαίνουν με το βήχα.
Συμπτώματα
Δεδομένου ότι τα υπολείμματα στους πνεύμονες που δεν μπορούν να απομακρυνθούν με άλλο τρόπο βγαίνουν με το βήχα, ο βήχας που παράγει πτύελα είναι πολύ συχνός σε αυτό το στάδιο. Γνωρίζοντας ότι ο οργανισμός συνεχίζει να αποκαθιστά τη βλάβη που προκλήθηκε κατά τη διάρκεια της λοίμωξης, εξηγείται η κόπωση που συχνά υπάρχει (και γιατί η ξεκούραση εξακολουθεί να είναι σημαντική).
Εάν δεν αντιμετωπιστεί η κόπωση (και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και με θεραπεία), τα αναπνευστικά συμπτώματα μπορεί να επιδεινωθούν, Ωστόσο, όταν η θεραπεία έχει ξεκινήσει νωρίς και δεν έχουν εμφανιστεί σοβαρές επιπλοκές, τα συμπτώματα συνήθως βελτιώνονται σημαντικά σε αυτό το χρονικό σημείο (εκτός από το βήχα).
Εάν αναπτυχθεί ουλώδης ιστός στον υπεζωκότα (πλευριτικές συμφύσεις), μπορεί να εμφανιστεί πόνος κατά τη βαθιά αναπνοή, ο οποίος μπορεί να διαρκέσει για αρκετό χρονικό διάστημα.
Διαχείριση/αντιμετώπιση συμπτωμάτων
Τα αντιβιοτικά συνήθως συνεχίζονται για τουλάχιστον 10 ημέρες. Εάν τα αντιβιοτικά χορηγούνταν προηγουμένως ενδοφλεβίως, μπορεί να αλλάξουν σε από του στόματος χορηγούμενα χάπια. Για όσους νοσηλεύτηκαν στο νοσοκομείο, πολλοί μπορούν να πάρουν εξιτήριο (εάν δεν έχουν ήδη πάρει εξιτήριο).
Για όσους συνεχίζουν να παρουσιάζουν επιδείνωση, μπορεί να χρειαστεί να ξεκινήσει οξυγόνο ή μηχανικός αερισμός αυτή τη στιγμή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, θα χρειαστεί μακροχρόνια θεραπεία με οξυγόνο. Από την άλλη πλευρά, όσοι έλαβαν συμπληρωματικό οξυγόνο, αλλά η κατάστασή τους βελτιώνεται, μπορούν να αρχίσουν να διακόπτουν τη θεραπεία με οξυγόνο.
Επιπλοκές
Οι επιπλοκές που συζητήθηκαν σε άλλα στάδια μπορεί να εμφανιστούν αργότερα στη λοίμωξη, ιδίως τα πνευμονικά αποστήματα.
Η διαδικασία αποκατάστασης μπορεί να οδηγήσει σε ουλώδη ιστό στις επενδύσεις των πνευμόνων (πλευριτικές συμφύσεις) που ενδέχεται να επηρεάσει την περίθαλψη του ασθενούς στο μέλλον. Για παράδειγμα, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα με υπεζωκοτικές συλλογές ή σε μελλοντική χειρουργική επέμβαση για καρκίνο του πνεύμονα.
Περίπου το 10% έως 15% των ατόμων θα παρουσιάσουν επαναλαμβανόμενο επεισόδιο πνευμονίας εντός δύο ετών από τη λοίμωξη.
Για ορισμένους ανθρώπους, η βλάβη των πνευμόνων μπορεί να επιμείνει, απαιτώντας μακροχρόνια χορήγηση οξυγόνου. Η σοβαρή πνευμονία μπορεί επίσης να επιδεινώσει την υποκείμενη χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ).
Πώς μπορείτε να καταλάβετε αν η πνευμονία βελτιώνεται ή χειροτερεύει;
Οι περισσότεροι άνθρωποι με πνευμονία αρχίζουν να αισθάνονται καλύτερα μέσα σε λίγες ημέρες από την έναρξη της θεραπείας με αντιβιοτικά. Ένα καλό σημάδι ότι αναρρώνετε είναι ότι η θερμοκρασία σας επανέρχεται στο φυσιολογικό εντός επτά ημερών. Με την πάροδο του χρόνου θα πρέπει να βήχετε λιγότερο, να αναπνέετε καλύτερα και να αισθάνεστε λιγότερη πίεση στο στήθος. Επικοινωνήστε με τον γιατρό σας εάν αυτό δεν συμβαίνει.
