Πώς διαγιγνώσκεται η διαφραγματοκήλη
Δεδομένου ότι οι περισσότερες διαφραγματοκήλες δεν προκαλούν συμπτώματα, συνήθως ανακαλύπτονται κατά τη διάρκεια μιας συνηθισμένης ακτινογραφίας θώρακος για μια άσχετη πάθηση.
Άλλες φορές, η υποψία για κήλη στο διάφραγμα μπορεί να τεθεί σε άτομα με σοβαρή γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση που δεν ανταποκρίνονται στα αντιόξινα ή σε άλλες θεραπείες.
Για τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχουν διάφορες εξετάσεις που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι γιατροί για να επιβεβαιώσουν τη διάγνωση, συμπεριλαμβανομένων των ακτινογραφιών και της ενδοσκόπησης.
Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί οισοφαγική μανομετρία, αλλά αυτό δεν είναι σύνηθες.
Απεικονιστικές εξετάσεις
Οι μικρότερες διαφραγματοκήλες είναι συχνά δύσκολο να εντοπιστούν σε μια συνηθισμένη ακτινογραφία και μπορεί να εμφανίζονται μόνο ως μια δομή γεμάτη αέρια στη θωρακική κοιλότητα.
Για να υπάρξει καλύτερος προσδιορισμός, μπορεί επίσης να παραγγελθούν απεικονιστικές εξετάσεις, όπως μια εξέταση με βάριο στο ανώτερο τμήμα του γαστρεντερικού σωλήνα ή μια αξονική τομογραφία (CT).
Βαριούχο γεύμα
Μία μέθοδος διάγνωσης της διαφραγματοκήλης είναι η εξέταση με βαριούχο γεύμα.
Κατά την εξέταση αυτή ο ασθενής λαμβάνει μικρή ποσότητα ενός υγρού (βάριο), το οποίο έχει την ιδιότητα να εμφανίζεται χαρακτηριστικά στην ακτινογραφία (ακτινοσκιερή ουσία).
Στην περίπτωση της διπλής σκιαγραφικής αντίθεσης ακολουθεί χορήγηση διττανθρακικής σόδας και κιτρικού οξέος.
Η μεταλλική ουσία επικαλύπτει τον οισοφάγο και το στομάχι, βοηθώντας στην απομόνωσή τους στην απεικόνιση που προκύπτει.
Ο ασθενής θα πρέπει να έχει παραμείνει νηστικός για 8 ώρες πριν την εξέταση.
Αξονική Τομογραφία
Η εξέταση με βάριο είναι συχνά αρκετή για την οριστική διάγνωση.
Όταν δεν είναι σε θέση να το επιτύχει, μπορεί να ζητηθεί αξονική τομογραφία (CT).
Κάτι τέτοιο μπορεί να είναι απαραίτητο για άτομα που είναι παχύσαρκα ή έχουν υποβληθεί σε προηγούμενη χειρουργική επέμβαση στην κοιλιακή χώρα.
Η αξονική τομογραφία είναι πολύτιμη σε επείγουσες καταστάσεις, όπως η συστροφή του στομάχου (volvulus) (μια σοβαρή κατάσταση κατά την οποία το στομάχι συστρέφεται περισσότερο από 180 μοίρες) ή ο στραγγαλισμός (όπου η συμπίεση ή η συστροφή της κήλης διακόπτει εντελώς την παροχή αίματος στα στοιχεία της περιοχής).
Επεμβατικές και εργαστηριακές εξετάσεις
Ενδοσκόπηση ανώτερου πεπτικού (στομάχου)
Η διάγνωση της διαφραγματοκήλης μπορεί επίσης να γίνει με μια διαδικασία γνωστή ως ενδοσκόπηση του ανώτερου πεπτικού συστήματος.
Πρόκειται για μια μέθοδο άμεσης παρατήρησης κατά την οποία ένα εύκαμπτο ενδοσκόπιο, το οποίο ονομάζεται ενδοσκόπιο, εισάγεται στο λαιμό σας για να ληφθούν ζωντανές εικόνες του οισοφάγου, του στομάχου και του δωδεκαδακτύλου (το πρώτο τμήμα του λεπτού εντέρου).
Η διαδικασία απαιτεί να διακόψετε το φαγητό ή το ποτό τέσσερις έως οκτώ ώρες πριν από την εξέταση.
Πριν από τη διαδικασία, σας χορηγείται ενδοφλέβια ένα ηρεμιστικό για να σας βοηθήσει να χαλαρώσετε.
Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ένα σπρέι αναισθητοποίησης για το λαιμό σας.
Η διαδικασία διαρκεί συνήθως μεταξύ 10 και 20 λεπτών, ενώ απαιτείται επιπλέον μία ώρα για να συνέλθετε από τη νάρκωση.
Η ενδοσκόπηση μπορεί μερικές φορές να προκαλέσει φούσκωμα, αέρια, κράμπες και πονόλαιμο.
Καλέστε τον γιατρό σας εάν παρουσιάσετε πυρετό, ρίγη, κοιλιακό άλγος ή αιμορραγία από το λαιμό.
Μανομετρία οισοφάγου
Η μανομετρία του οισοφάγου είναι μια εξέταση που αξιολογεί τον τρόπο λειτουργίας των μυών του οισοφάγου και του οισοφαγικού σφιγκτήρα (βαλβίδα).
Αν και αποτελεί μια πιθανή διαγνωστική εξέταση, συνήθως δεν διενεργείται.
Η μανομετρία του οισοφάγου μπορεί να βοηθήσει τον γιατρό σας να εντοπίσει κινητικές δυσλειτουργίες του οισοφάγου, όπως η δυσφαγία (δυσκολία στην κατάποση), και πώς η κήλη ενδέχεται να συμβάλλει σε αυτές.Esophageal pH Monitoring
Η παρακολούθηση του οισοφαγικού pH είναι μια εξέταση που χρησιμοποιείται για την καταγραφή των αλλαγών στην οξύτητα του οισοφάγου σας κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου (όπως αυτή υπολογίζεται από το pH).
Περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός αισθητήρα που μοιάζει με σωλήνα μέσω του ρουθουνιού, ο οποίος συνδέεται με μια οθόνη που φοράτε στη ζώνη σας.
Κατά τη διάρκεια των επόμενων 24 ωρών, το μόνιτορ καταγράφει κάθε φορά που αισθάνεστε γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και αποτυπώνει τις ποικίλες αλλαγές στα επίπεδα του pH στο εσωτερικό του οισοφάγου.
Και σε αυτή την περίπτωση επίσης, αν και η pH μετρία αποτελεί μια πιθανή εξέταση για τη διάγνωση της κήλης του διαφράγματος, δεν χρησιμοποιείται συνήθως.
Ταξινόμηση
Μόλις διαγνωστεί η διαφραγματοκήλη, ταξινομείται ανάλογα με τον τύπο της, γεγονός που μπορεί να βοηθήσει στην άμεση θεραπεία και/ή χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση τυχόν αλλαγών στην κατάστασή σας.
Οι τύποι κατηγοριοποιούνται ανάλογα με το μέγεθος και τα χαρακτηριστικά της κήλης:
- Ο τύπος 1 είναι γνωστός ως ολισθαίνουσα διαφραγματοκήλη: Είναι ο πιο συχνός τύπος διαφραγματοκήλης, (περίπου 85%), στον οποίο, το επάνω μέρος του στομάχου, μαζί με την καρδιοοισοφαγική (ή γαστροοισοφαγική) συμβολή, ολισθαίνει (γλιστράει) μέσα στον θώρακα.
- Ο τύπος 2 είναι η παραοισοφαγική διαφραγματοκήλη ή αληθής παραοισοφαγοκήλη, κατά την οποία το επάνω μέρος του στομάχου (θόλος), διεισδύει στην θωρακική κοιλότητα παράλληλα προς τον οισοφάγο μέσω του οισοφαγικού τρήματος, ενώ η καρδιοοισοφαγική (γαστροοισοφαγική) συμβολή παραμένει στη θέση της.
- Ο τύπος 3 (μικτός) εμφανίζεται όταν η γαστροοισοφαγική συμβολή (η συμβολή μεταξύ του οισοφάγου και του στομάχου) αρχίζει να διογκώνεται μέσα από το διάφραγμα.
- Ο τύπος 4 εμφανίζεται όταν η κήλη επιτρέπει στο στομάχι και άλλα όργανα, όπως το παχύ έντερο ή το ήπαρ, να διεισδύσουν στη θωρακική κοιλότητα.
Διαφορική διάγνωση
Τα συμπτώματα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης δεν είναι ασυνήθιστα σε άτομα με διαφραγματοκήλη.
Οι μεγάλες κήλες μπορεί να προκαλέσουν άλλα, πιο σοβαρά συμπτώματα, όπως έντονο πόνο στο στήθος, εμετό, αναγωγές και πνευμονία από αναρρόφηση (προκαλείται από την εισρόφηση τροφής στους πνεύμονες).
Ακόμα και αν επιβεβαιωθεί η ύπαρξη κήλης, μπορεί να χρειαστεί διαφορική διάγνωση για τον αποκλεισμό άλλων αιτιών, ειδικά αν η κήλη είναι μικρή και δεν συνάδει με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων.
Ορισμένες από τις άλλες πιθανές αιτίες είναι οι εξής:
- Η στηθάγχη, η οποία μπορεί να διαγνωστεί κατά τη διάρκεια ενός τεστ κόπωσης.
- Πνευμονία, τα αίτια της οποίας μπορούν να διαγνωστούν με μια ακτινογραφία θώρακος και εξετάσεις αίματος
- Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ), η οποία μπορεί να διακριθεί από τη χρόνια φύση των συμπτωμάτων, καθώς και από ενδείξεις διάβρωσης του οισοφάγου ή των δοντιών
- Απόφραξη γαστρικής εξόδου, η οποία μπορεί να διακριθεί από την εξασθένιση του πυλωρού (το άνοιγμα από το στομάχι στο δωδεκαδάκτυλο) και όχι του διαφράγματος.
Πώς αντιμετωπίζεται η διαφραγματοκήλη;
Στους περισσότερους ανθρώπους, οι διαφραγματοκήλες προκαλούν μόνο ήπιες, περιοδικές καούρες που μπορούν εύκολα να αντιμετωπιστούν με αντιόξινα και αναστολείς οξέων.
Εφόσον η κήλη δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη, τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, η απώλεια βάρους και οι αλλαγές στη διατροφή είναι συνήθως επαρκείς λύσεις για να εξασφαλιστεί η ανακούφιση του ασθενούς.
Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, ωστόσο, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση εάν η κήλη προκαλεί απόφραξη ή διακοπεί η παροχή αίματος.
Ανάλογα με τη σοβαρότητα της επιπλοκής, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανοικτή ή λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση της βλάβης.
Σπιτικές θεραπείες, γιατροσόφια και τρόπος ζωής
Τα συμπτώματα της διαφραγματοκήλης σχετίζονται συνήθως με τη δυσλειτουργία του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα, ο οποίος διαχωρίζει το στομάχι από τον οισοφάγο.
Μια κήλη μπορεί να μεταβάλει τη θέση του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα, επιτρέποντας την παλινδρόμηση του γαστρικού οξέος και της τροφής στον οισοφάγο, οδηγώντας σε φλεγμονή και δυσφορία.
Αυτό συμβαίνει συχνότερα σε άτομα που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα.
Εκτός από την υπερβολική καταπόνηση του στομάχου και του άνω κοιλιακού τοιχώματος, η παχυσαρκία ευνοεί την παλινδρόμηση παρεμβαίνοντας στη φυσιολογική ροή της πέψης.
Επιπλέον, οι τροφές που καταναλώνονται σε μια συνηθισμένη, πλούσια σε λιπαρά διατροφή είναι πιο πιθανό να διεγείρουν το οξύ προκειμένου να διασπαστούν τα περιττά λίπη και οι απλοί υδατάνθρακες.
Για να το καταφέρετε αυτό, πρέπει να αντιμετωπίσετε τα υποκείμενα αίτια της παλινδρόμησης.
Υπάρχουν αρκετές βασικές αλλαγές στον τρόπο ζωής που μπορούν να βοηθήσουν:
- Η απώλεια βάρους ανακουφίζει την κοιλιακή πίεση που ευνοεί την κήλη.
Αν και δεν θα αντιστρέψει απαραίτητα μια κήλη, μπορεί να αποτρέψει μια ήπια κήλη από το να εξελιχθεί σε μια πιο σοβαρή παραοισοφαγική κήλη.
Αυτός είναι ο τύπος κήλης που σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (ΓΟΠ). - Μια δίαιτα με χαμηλά λιπαρά και υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες όχι μόνο συμβάλλει στην απώλεια βάρους, αλλά μπορεί επίσης να βοηθήσει στην ομαλοποίηση της λειτουργίας του εντέρου και στην ανακούφιση από τη δυσκοιλιότητα που ευνοεί την κήλη.
Οι τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες είναι ένα αποτελεσματικό μέσο ανακούφισης. - Η σωστή ενυδάτωση, δηλαδή η κατανάλωση τουλάχιστον οκτώ ποτηριών νερού την ημέρα, μπορεί να μειώσει περαιτέρω τον κίνδυνο δυσκοιλιότητας, ενώ παράλληλα αραιώνει τη συγκέντρωση του οξέος στο στομάχι.
- Η αποφυγή των τροφών που προκαλούν τη δυσκοιλιότητα μπορεί να προσφέρει ανακούφιση ανεξάρτητα από την ηλικία ή το βάρος σας.
Οι συνήθεις εκλυτικοί παράγοντες είναι το κόκκινο κρέας, τα τηγανητά φαγητά, τα πικάντικα φαγητά, τα γαλακτοκομικά με πλήρη λιπαρά, οι σάλτσες με βάση την ντομάτα, τα εσπεριδοειδή, τα ανθρακούχα ποτά, η καφεΐνη, το αλκοόλ και το υπερβολικό αλάτι.
Αντίθετα, “ασφαλείς” τροφές όπως το άπαχο κοτόπουλο, το ψάρι, τα γαλακτοκομικά χαμηλών λιπαρών, τα δημητριακά και τα λαχανικά μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της παλινδρόμησης. - Η διακοπή του τσιγάρου είναι απαραίτητη αν ταλαιπωρείστε από καούρες.
Αν και το κάπνισμα δεν προκαλεί διαφραγματοκήλη, μπορεί να χαλαρώσει ένα ήδη εξασθενημένο κατώτερο οισοφαγικό σφιγκτήρα και επιτρέπει την πιο εύκολη παλινδρόμηση τροφής και οξέος.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι καπνιστές εμφανίζουν συχνά καούρες αμέσως μετά το άναμμα του τσιγάρου και ο λόγος για τον οποίο είναι πολύ πιο πιθανό να αναπτύξουν ΓΟΠ σε σχέση με τους μη καπνιστές.
Φάρμακα
Τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα αποτελούν την πρώτη γραμμή άμυνας για την αντιμετώπιση των οξέων κρίσεων καούρας και παλινδρόμησης οξέος.
Μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση των συμπτωμάτων καθώς εσείς φροντίζετε να αντιμετωπίσετε τη βασική αιτία τους, την ίδια την παλινδρόμηση.
Τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα για την αντιμετώπιση της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης θεωρούνται ασφαλή για περιστασιακή χρήση, αλλά μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα εάν χρησιμοποιούνται σε υπερβολική ποσότητα.
Μεταξύ ορισμένων από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα φάρμακα είναι τα εξής:
- Τα αντιόξινα, όπως τα Gaviscon, λειτουργούν εξουδετερώνοντας το οξύ του στομάχου με συστατικά όπως το υδροξείδιο του αργιλίου και το υδροξείδιο του μαγνησίου.
Η υπερβολική χρήση μπορεί να οδηγήσει σε δυσκοιλιότητα (αντιόξινα με βάση το μαγνήσιο) και διάρροια (αντιόξινα με βάση το αλουμίνιο). - Οι ανταγωνιστές των H2-υποδοχέων, οι οποίοι μειώνουν την παραγωγή γαστρικών οξέων, περιλαμβάνουν ουσίες όπως η φαμοτιδίνη, η σιμετιδίνη και το Zantac (ρανιτιδίνη).
Ωστόσο ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΜΑ) και ο Αμερικανικός Οργανισμός Φαρμάκων, (FDA) ξεκίνησαν την επανεξέταση των φαρμάκων που περιέχουν ρανιτιδίνη αφού σχετικές δοκιμασίες έδειξαν ότι ορισμένα από αυτά τα προϊόντα περιείχαν μια πρόσμιξη που ονομάζεται N-νιτροζοδιμεθυλαμίνη (NDMA), η οποία ταξινομείται ως πιθανή καρκινογόνος ουσία στον άνθρωπο (ουσία που μπορεί να προκαλέσει καρκίνο) βάσει μελετών σε ζώα.
Ως αποτέλεσμα, το 2019 στο πλαίσιο της παρακολούθησης των εξελίξεων σχετικά με την ανίχνευση της ουσίας NDMA σε φαρμακευτικά προϊόντα με ρανιτιδίνη, ο ΕΟΦ ανακοίνωσε την ανάκληση όλων των παρτίδων των φαρμακευτικών προϊόντων που περιέχουν τη δραστική ουσία ρανιτιδίνη. - Οι αναστολείς αντλίας πρωτονίων (PPIs) προσφέρουν παρόμοια δράση με τους αναστολείς Η2, αλλά είναι ισχυρότεροι και ταχύτεροι.
Περιλαμβάνουν την εσομεπραζόλη, την λανσοπραζόλη και την ομεπραζόλη.
Τα PPIs χρησιμοποιούνται συνήθως εάν ένας H2 αποκλειστής αποτύχει να προσφέρει ανακούφιση.
Ο πονοκέφαλος, η δυσκοιλιότητα, η διάρροια και ο μετεωρισμός είναι συχνές παρενέργειες.
Χειρουργικές επεμβάσεις
Η χειρουργική επέμβαση για μια διαφραγματοκήλη ενδείκνυται μόνο εάν μια παραοισοφαγική κήλη προκαλεί συμπτώματα που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με φάρμακα ή αλλαγές στον τρόπο ζωής.
Αυτό συμβαίνει επειδή τα συμπτώματα αποκαλύπτουν ότι το στομάχι έχει διογκωθεί περισσότερο μέσα στη θωρακική κοιλότητα και μεταβάλλει πλέον τη θέση του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα.
Οι παραοισοφαγικές κήλες τείνουν να εξελίσσονται προοδευτικά, οπότε είναι καλύτερο να αντιμετωπίζονται νωρίτερα παρά αργότερα.
Ορισμένες από τις πιο σοβαρές επιπλοκές, όπως η συστροφή (volvulus) (κατάσταση κατά την οποία το στομάχι συστρέφεται περισσότερο από 180 μοίρες) και ο στραγγαλισμός (όταν διακόπτεται η κυκλοφορία του αίματος), θεωρούνται επείγοντα ιατρικά περιστατικά.
Εάν έχετε μεγάλη κήλη, η επιλογή της χειρουργικής επέμβασης θα καθοριστεί σε μεγάλο βαθμό από τη φύση και τη σοβαρότητα των επιπλοκών της.
Ανοιχτή ή λαπαροσκοπική επέμβαση
Για την αποκατάσταση μιας παραοισοφαγικής κήλης μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε διαθωρακική (“ανοικτή”) είτε διακοιλιακή (λαπαροσκοπική) χειρουργική επέμβαση.
- Η ανοικτή χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει είσοδο στο σώμα μέσω μιας τομής, συνήθως στην αριστερή πλευρά του σώματος.
Χρησιμοποιείται συχνότερα σε επείγουσες καταστάσεις όπου υπάρχει σοβαρή αιμορραγία ή ρήξη οργάνου.
Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε μη επείγουσες καταστάσεις, όπως όταν ολόκληρο το στομάχι έχει γλιστρήσει στη θωρακική κοιλότητα . - Η λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει την εισαγωγή πολλαπλών χειρουργικών εργαλείων σε τρεις ακόμη τομές μεγέθους κλειδαρότρυπας στην κοιλιά.
Για μη επείγουσες καταστάσεις, θεωρείται εξίσου αποτελεσματική με την διαθωρακική χειρουργική επέμβαση, αλλά με πολύ λιγότερες επιπλοκές και ταχύτερο χρόνο ανάρρωσης.
Λαπαροσκοπική Θολοπλαστική κατά Nissen.
Η Λαπαροσκοπική Θολοπλαστική κατά Nissen είναι μια νεότερη τεχνική που εκτελείται λαπαροσκοπικά.
Σκοπός της επέμβασης είναι να τυλίξει σφιχτά το ανώτερο τμήμα του στομάχου (που ονομάζεται θόλος) γύρω από τον οισοφάγο και να το στερεώσει στη θέση του με ράμματα ή συρραπτικά, έτσι ώστε να διατηρείται σε όρθια θέση και να υποστηρίζεται.
Εάν εκτελεστεί σωστά, η θολοπλαστική μπορεί να ευθυγραμμίσει εκ νέου τον κατώτερο οισοφαγικό σφιγκτήρα σε μια θέση όπου αυτός θα λειτουργεί φυσιολογικά.
Η θολοπλαστική Nissen θεωρείται ασφαλής και αποτελεσματική. Έχει κίνδυνο θνησιμότητας μικρότερο από 1% και ποσοστό αποτελεσματικότητας 89,5% σε διάστημα 10 ετών.
Το φούσκωμα, ο έμετος και τα συμπτώματα του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου (ΣΕΕ) είναι συχνές μετεγχειρητικές επιπλοκές που τείνουν να υποχωρούν από μόνες τους εντός δύο έως τεσσάρων εβδομάδων.
Συμπληρωματικές θεραπείες
Εκτός από τα αντιόξινα και τους αναστολείς οξέων, υπάρχει ένας αριθμός συμπληρωματικών θεραπειών που μπορεί να προσφέρουν σημαντική ανακούφιση από τα οξέα συμπτώματα της νόσου.
Γλυκόριζα
Η γλυκόριζα, που προέρχεται από τη ρίζα γλυκόριζας, χρησιμοποιείται εδώ και πολύ καιρό για τη θεραπεία της καούρας και άλλων γαστρεντερικών συμπτωμάτων.
Αν και η έρευνα παραμένει ελλιπής, ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι κατέχει θέση μαζί με τα παραδοσιακά φάρμακα που προκαλούν αποκλεισμό των οξέων.
Μια μελέτη του 2013 που δημοσιεύθηκε στο Clinical and Experimental Gastroenterology ανέφερε ότι η συνδυασμένη χρήση ενός εκχυλίσματος ρίζας γλυκόριζας και ενός PPI (παντοπραζόλη) είχε ως αποτέλεσμα λιγότερα συμπτώματα καούρας, θωρακικού πόνου και κοιλιακού πρηξίματος σε σύγκριση με τη χρήση ενός PPI μεμονωμένα.
Τζίντζερ
Το τζίντζερ αποτελεί μια ακόμα δημοφιλή επιλογή που μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της καούρας.
Το τζίντζερ είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά και περιέχει φαινολικές ενώσεις που θεωρείται ότι μειώνουν τις γαστρικές συσπάσεις και, ως εκ τούτου, μειώνουν την πιθανότητα παλινδρόμησης των οξέων.
Ωστόσο, εάν χρησιμοποιείται σε υπερβολική ποσότητα, το τζίντζερ μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα.
Μια μελέτη του 2014 του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ ανέφερε ότι, ενώ το εκχύλισμα τζίντζερ ή η σκόνη μπορεί να ανακουφίσει από τους σπασμούς και να βελτιώσει την κινητικότητα του γαστρεντερικού συστήματος, ημερήσιες δόσεις μεγαλύτερες από πέντε γραμμάρια θα μπορούσαν στην πραγματικότητα να αυξήσουν τον κίνδυνο καούρας και κοιλιακών ενοχλήσεων.