Στον μακρύ κατάλογο των επιθυμιών στη ζωή σας – το να είστε υγιείς, ευτυχισμένοι, ικανοποιημένοι – το να αισθάνεστε πραγματικά, αληθινά καλά με τον εαυτό σας κατέχει πιθανότατα την πρώτη θέση για πολλούς ανθρώπους.
Και κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται με την οικοδόμηση αυτοπεποίθησης, που συνήθως προϋποθέτει τη βελτίωση της αυτοεκτίμησής σας – μια εσωτερική αξιολογική κρίση της αυτοεκτίμησής σας ή μια “αξιολόγηση της αξίας σας”.
Ίσως η πιο πολυσυζητημένη μέθοδος για να τονώσετε τον εαυτό σας είναι να στρέψετε τη προσοχή σας προς την κατεύθυνση που θέλετε, λέγοντας στον εαυτό σας να δουλέψει πιο σκληρά, να γίνει πιο δυνατός και να αποκτήσει πυγμή.
Αλλά πλέον, οι ειδικοί ψυχολόγοι αρχίζουν να αμφισβητούν αυτή τη θεωρία, σημειώνοντας ότι παρόλο που η ενίσχυση της αυτοεκτίμησής σας είναι ασφαλώς ένας δρόμος για περισσότερη αυτοπεποίθηση, κρύβει και ορισμένες παγίδες.
Η αυτοπεποίθηση συνδέεται με την έξωθεν επιβεβαίωση και επικύρωση (επιβεβαίωση και αναγνώριση από τρίτους και συχνά άγνωστους), όπως τα κομπλιμέντα στη δουλειά ή τα likes σε μια ανάρτηση στο Instagram, επομένως πρόκειται για κάτι εύθραυστο.
Όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλουμε, τότε παρεισφρέουν παράγοντες όπως οι συγκρίσεις, τα συναισθήματα απομόνωσης και η κριτική.
Ας πούμε ότι έχετε μείνει πίσω όσον αφορά μία σημαντική παρουσίαση στη δουλειά σας και είστε θυμωμένοι με τον εαυτό σας γι’ αυτόν τον λόγο. Ενδεχομένως σκέφτεστε: “Θα προσπαθήσω περισσότερο επειδή νιώθω ότι είμαι ανεπαρκής“. Βραχυπρόθεσμα, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να έχει αποτέλεσμα, αλλά μακροπρόθεσμα;
Σε καμία περίπτωση. Όταν τα βάζετε με τον εαυτό σας, καταλήγετε να αμφιβάλλετε για τις ίδιες σας τις ικανότητες και τις δυνατότητές σας, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολο το να πάρετε ρίσκα, να διδαχτείτε και να εξελιχθείτε ως άνθρωπος. Φοβάστε την αποτυχία και είναι πιθανότερο να τα παρατήσετε παρά να ξαναπροσπαθήσετε.
Βασικά, φαίνεται κάπως προφανές, έτσι δεν είναι; Ας επιστρέψουμε στο βασικό εκπαιδευτικό σενάριο για να γίνει η εικόνα λίγο πιο ξεκάθαρη: Μέσω της αυτοσυμπόνιας, θα σκεφτείτε: Θα προσπαθήσω γιατί νοιάζομαι για τον εαυτό μου και δεν θέλω να υποφέρω. Αυτού του είδους τα κίνητρα “οδηγούν σε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση”, σύμφωνα με ειδικούς της ψυχικής υγείας.
Όταν μπορείτε να αντιμετωπίσετε τις τροχοπέδες και να σκεφτείτε τι μπορεί να χρειάζεστε για να πετύχετε τον στόχο σας θα ξεπεράσετε τις δυσκολίες οικοδομώντας αυτοπεποίθηση και πίστη στον εαυτό σας καθώς προχωράτε.
Πρόκειται για μια ανεπαίσθητη αλλαγή στην αντίληψη των πραγμάτων, αλλά κάνει τεράστια διαφορά. Η αυτοσυμπόνια σας εξασφαλίζει μια σταθερή πηγή αυτοεπιβεβαίωσης.
Έχουμε την τάση να θεωρούμε την αυτοσυμπόνια παθητική, ακόμη και αντιπαραγωγική (“Αν είμαι επιεικής με τον εαυτό μου, θα εφησυχάσω”). Αλλά αυτό δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από την αλήθεια.
Υπάρχουν δύο πλευρές στην αυτοσυμπόνια. Η τρυφερή πλευρά ενσαρκώνει την ιδέα ότι παρόλο που είστε εκ φύσεως ατελείς, εξακολουθείτε να είστε άξιοι. Και η σκληρή πλευρά υποστηρίζει ότι αν νοιάζεστε πραγματικά για τον εαυτό σας, αποδέχεστε τον εαυτό σας, αλλά δεν αποδέχεστε όλες τις συμπεριφορές σας, ειδικά τις επιζήμιες.
Μέρος της φροντίδας προς τον εαυτό σας είναι και το να κάνετε δραστικά βήματα για να αλλάξετε. Σε αυτό το σημείο υπεισέρχεται η δύναμη της αυτοσυμπόνιας.
Αλλά τίποτα από αυτά δεν είναι εύκολο. Έχουμε την τάση να είμαστε πολύ πιο καλοί με τους άλλους απ’ ό,τι με τον εαυτό μας – και βιαζόμαστε να κριτικάρουμε τις ανεπάρκειες και τις αδυναμίες μας. Το ευχάριστο είναι ότι αυτή η συμπεριφορά μας είναι κάτι το οποίο μπορούμε να διδαχθούμε πώς να το αλλάξουμε.
Ασκήσεις αυτοσυμπόνιας που μπορείτε να δοκιμάσετε
Αυτές οι τρεις μέθοδοι οδηγούν σε μια βαθύτερη κατανόηση της αυτοσυμπόνιας και θα σας βοηθήσουν να νιώσετε καλύτερα τόσο σήμερα όσο και για τα επόμενα χρόνια.
1. Αναρωτηθείτε: Τι ακριβώς χρειάζομαι;
Αυτή είναι η ερώτηση που καθορίζει ολόκληρη την ατζέντα για την καλλιέργεια της αυτοσυμπόνιας.
Ας πούμε ότι χάσατε μια προθεσμία και είστε σκληροί με τον εαυτό σας για το λόγο αυτό. Αντί να περιέλθετε σε μια αρνητική συζήτηση με τον εαυτό σας, ανακαλύψτε τι ακριβώς είναι αυτό που χρειάζεστε – λίγες ακόμα ώρες απασχόλησης του παιδιού, η καθημερινή καταγραφή της λίστας με τις υποχρεώσεις σας – για να λύσετε το πρόβλημα.
Αυτή η αναζήτηση ( που αποτελεί μέρος της σκληρής πλευράς της αυτοσυμπόνιας) παρέχει πόρους και εργαλεία για μια σημαντική αλλαγή, που τελικά αυξάνει την αυτοπεποίθησή σας, καθώς είστε σε θέση να διδαχθείτε και να εξελιχθείτε.
2. Τοποθετήστε το χέρι σας πάνω στην καρδιά σας
Το άγγιγμα της καρδιάς σας ή του μάγουλου σας είναι ίσως η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη, απλή και με φυσιολογικό τρόπο μετασχηματιστική εμπειρία προς την αυτοσυμπόνια. (Πιθανότατα το κάνετε ήδη – όταν λαμβάνετε άσχημα νέα, μπορεί ενστικτωδώς να βάζετε το χέρι σας στην καρδιά σας)!
Αυτό το αυτο-άγγιγμα μειώνει τα επίπεδα κορτιζόλης, σύμφωνα με γερμανική έρευνα. Επίσης, όταν τρίβετε το στήθος σας, συγκεκριμένα, μπορεί να ενεργοποιήσετε το πνευμονογαστρικό σας νεύρο, το κύριο νεύρο του παρασυμπαθητικού σας συστήματος (ή του συστήματος “ξεκούρασης και πέψης”).
3. Καταλάβετε πότε απλά *δεν* το έχετε μέσα σας
Εντοπίστε τις στιγμές που σας λείπει η αυτοσυμπόνια. Μήπως παρασύρεστε όταν βλέπετε ένα email από έναν συγκεκριμένο συνάδελφο, ή μήπως κάθε φορά που τσακώνεστε με τον σύντροφό σας εμφανίζεται η αρνητική συζήτηση με τον εαυτό σας;
Η εστίαση στην αυτο-φιλικότητα σε αυτές τις περιστάσεις μπορεί να σας σπρώξει προς το είδος της αλλαγής που αναζητάτε.
Πώς να εξασκηθείτε στη θετική αυτο-ομιλία
Ο τρόπος με τον οποίο μιλάτε στον εαυτό σας μπορεί να τροφοδοτήσει τη συμπόνια, αλλά το να πετύχετε τη θετική αυτο-ομιλία δεν σημαίνει απλώς να λέτε στον εαυτό σας: “Όλα είναι υπέροχα!”.
Εντοπίστε την αρνητικότητα
Επικεντρωθείτε στα λάθη ή τις ατέλειες που σας ενοχλούν τον τελευταίο καιρό, και στη συνέχεια εντοπίστε πού τείνουν να καταλήγουν τα συναισθήματα σχετικά με αυτά τα χαρακτηριστικά σας στο σώμα σας, όπως ένα σφίξιμο στο σαγόνι σας ή ένταση στους ώμους σας.
Αφήστε αυτά τα συναισθήματα να παραμείνουν στο σώμα σας αντί να αντισταθείτε ή να τα απορρίψετε.
Αυτό σας επιτρέπει να έρθετε σε επαφή με τον πόνο που προκαλείται από την κριτική σας ή την πεποίθηση ότι πρέπει να είστε τέλειοι.
Αντικαταστήστε τη λέξη “πρέπει” και “θα έπρεπε”.
Έχετε πιάσει ποτέ τον εαυτό σας να επιβάλλει το “πρέπει” σε ολόκληρη την ύπαρξή σας; (“Θα έπρεπε να το είχα κάνει αυτό νωρίτερα.”) Είναι μια συνηθισμένη μορφή αυτοκριτικής, η οποία δεν είναι ακριβώς αυτοσυμπόνια.
Δοκιμάστε να αντικαταστήσετε τα “θα έπρεπε” σας με οτιδήποτε προάγει την περιέργεια (Θα μπορούσα να είχα επιλέξει να κάνω το Χ αντί για το Ψ; Ή: Αναρωτιέμαι τι να ήταν αυτό που με καθυστέρησε περισσότερο αυτή την εβδομάδα;). Η “περιέργεια” είναι πιο ευγενική και πιο παραγωγική από τα “πρέπει”, λέει.